Getting together

How can we get together more often in Brussels?

Ik denk eerlijk gezegd dat Openbaar Vervoer gratis dient te zijn en betaald moet worden met belastingen waarbij de grootste schouders de zwaarste lasten moeten dragen. Het persoonlijk vervoer voor minder mobiele mensen dient beter uitgebouwd te worden. Nu zijn er amper of geen chauffeurs, vaak vrijwilligers, voor mindervaliden. En dit ook voor vrije tijd activiteiten! Een taxi of Uber is bijzonder duur als men naar Leuven of Antwerpen wilt gaan zonder het openbaar vervoet te nemen als dat te vermoeiend of te moeilijk is. Zieken en oudere mensen zijn zo de pineut als ze geen netwerk hebben waarin iemand een wagen heeft en hen wilt brengen. Ik zie ook amper oudere mensen op de bussen en in de trams. In tegenstelling tot in Stockholm bijvoorbeeld waar veel ouderen nog de bus nemen. Omdat het daar kan. Er is daar plaats in de bus. De bus helt aan de zijkant tot op het trottoir waardoor deze mensen beter kunnen opstappen. De chauffeur start pas als iedereen zit. Belletjes overal.

In de binnenstad is extra nood aan rustige groene ruimte, terwijl vele daken onbenut blijven. Door daken van openbare gebouwen in te richten en open te stellen voor het publiek, kan je die extra ruimte creëren waar mensen in alle rust mekaar kunnen ontmoeten. Leegstaande zolders zouden ter beschikking kunnen gesteld worden voor creatieve ateliers, zo creëer je noodzakelijke ruimte voor creatieve beroepen die er ook mekaar kunnen ontmoeten.

Brusselse huizenblokken bevatten vaak collectieve garageboxen met platte daken in beton. Deze vaak desolate oppervlaktes zouden het gebrek aan ontmoetingsgroen kunnen opvangen indien we ze vrijgeven aan wijk collectieven die er volkstuintjes of rustparkjes op kunnen aanleggen. Wat ontstaat is een groenere stad met lokale plekken voor ontmoeting en samenwerking. Plaatselijk gekweekte groenten en planten kunnen een creatieve aanvulling zijn voor gezonde voeding. Kinderen en scholen krijgen de kans om ook in hun stadsbuurt hun groene vingers te kweken. De eigen speelplaat is immers vaak te klein of niet geschikt voor tuinieren. Op de illustratie in bijlage heb ik de daken die in aanmerking komen in mijn eigen buurt (Klein Zwitserland, Elsene) groen ingekleurd. Het potentieel is indrukwekkend!

Urbanisten horen de wegbereiders naar de toekomst te zijn. Niets daarvan te merken in Brussel, waar deze ontwerpers blijkbaar nog nooit over klimaatopwarming gehoord hebben. 40° op de hernieuwde bakoven Brouckère, geen probleem: er staan 6 boompjes in een hoekje verstopt. De heraanleg van pleinen is enkel gericht op consumentisme en het organiseren van commerciële mega evenementen en dient niet zoals men het wil doen uitschijnen voor het welzijn van de bewoners. Daarom: meer bomen en meer gras i.p.v. piétonniers te plaveien met dure slecht geplaatste grauwe stenen die de piétons het gevoel geven door een toonzaal van graniet te wandelen. Munt, Flagey, Jourdan, Parvis, St-Géry, Brouckère en nu ook Beursplein (1 boom!): allen in hetzelfde grijze stenen bedje ziek. Voor park & plein met banken met rugleuning waar ook oude mensen zich kunnen verpozen moet de Brusselaar zich nog steeds verplaatsen naar de tijd van tiran-visionair Leopold II. Daarom: doe a.u.b. een grote inhaaloperatie en p

Brussel is niet denkbaar zonder muziek: Flagey, de Munt, de AB, Muziek Publique,de Sounds, Jazzclubs, Brossella, het Oogenblik, de Vaartkapoen, het conservatorium, muziekacademi fr/nl enz. Samen muziek maken is geweldig maar in een stad repeteren zonder dat je de buren zot maakt is niet evident. Daarom stel ik voor ondergrondse parkings om te bouwen tot repetitielokalen. Geen autoboxen maar geluids- dichte repetitieboxen met raampjes (die repetitie containers bestaan, ik heb ze in Italië gezien!) En in het midden komt het podium voor jamsessies en een bar! En het maakt niet uit of je saxofoon, djembé of klassieke zang oefent. Kan je je die zalige kruisbestuiving voorstellen? Niet langer sourdines en koptelefoons, niet langer op de muren kloppende buren maar eindelijk een repetitieruimte waar je je 100% kunt laten gaan! Eindelijk mogelijkheid om andere muzikanten en zangers (amateurs en gevorderden) te mogen ontmoeten. Muziek verbindt maar niet als je alleen in een kelder repeteert!

Eugène Plasky was a landscape painter. We would be surprised to see that the Avenue and the Square named after him is a car park. Let’s turn Square Plasky into a park where people can meet (incl.playground) and the roundabout into a place de rencontre/Ontmoetingszone so that restaurants and cafes can expand their terraces. And lets use the space between the trees of the avenue to create more green space and a cycling lane from Meiser to Jamblinne de Meux.

Vakantie mogelijkheden in eigen stad, wegens corona. Van 1 juli tot en met 30 september. In vier plekken in Brussel: tussen het kanaal van 1000 Brussel en Tour & Taxi. In Laken, dichtbij de Atomium. In Ter Kamerenbos en in Anderlecht (aan het kanaal achter de IKEA tot aan Van Paepsembrug) foodtrucks of guinguettes met meer dan pizza’s en hamburgers, wel met smaken van de vier streken van de wereld Afro-Caraíbische Belgo-Westerse Indo-Asiatische Magrijbeens-Oosterse Gratis strandstoelen, picknick banken, pootjesbaden, klimpiramide en rolschaatsen parcours voorzien…

In onze multiculturele samenleving is het belangrijk om echte ontmoetingen te organiseren, plaatsen waar iedereen zich welkom voelt en er ook echte uitwisseling kan zijn. Ook voor vele migranten is het soms moeilijk goed te functioneren in het multiculturele landschap dat Brussel rijk is. Niet iedereen is dat gewoon en vaak komen we uit veel minder multiculturele gebieden. “El vivir juntos en Bruselas, vivir con muchas culturas y nacionalidades no es facil para mucha gente” Sommige latinos voelen ook een vermeende soort ‘verstoting’ door de Belgen, vaak door een gebrek aan informatiedoorstroom.

Waarom niet één maal per maand een dansnamiddag van 14 tot 17 uur zoals in Wemmel en Molenbeek? In Brussel of Jette is er niet veel voor de senioren. Desiré P.

Zoals de belcirkels van de Bond zonder Naam waarin je elke week iemand belt en door 1 andere persoon opgebeld wordt .

Gemeentes als Molenbeek zijn al zwaar bedeeld, maar andere buurten, waar ook veel kansarmoede is, maar die niet in de gebruikelijke 'gemeentes' vallen, komen momenteel veel te weinig in aanmerking. Ik woon in Laken, dichtbij een pleintje dat veel potentieel heeft, het is groen, veel kinderen spelen er, er is kans tot ontmoeten... Maar dit wordt sinds jaren geteisterd door drugsdealers en hangjongeren, die overigens niet uit de buurt komen, maar zo wel ontsnappen aan de sociale controle. Dit zorgt ervoor dat ouders hun kinderen niet meer buiten laten spelen, er overlast is etc. Waarom niet meer open en aanwezig jeugdwerk op deze plaatsen? De infrastructuur is er, nu nog geëngageerde organisaties en jeugdwerkers.

A la het Australische systeem, op openbare plaatsen elektrische barbecues installeren die gebruikt kan worden door iedereen.

Net zoals er een Chinese of Italiaanse wijk is in iedere Amerikaanse grootstad, wat de cohesie en het samenlevingsgevoel van die mensen ten goede komt... wil ik een rusthuis/cohousing voor homos. Niet verplicht he! Het is een eigen keuze. Uit onderzoek ism de universiteit van Gent blijkt dat de helft van de gay respondenten zin heeft in zo een project wat overwegend en niet uitsluitend gay is. Nu bestaat de optie niet en kan men niet kiezen en ik wil een keuzemogelijkheid. LGBT rusthuizen bestaan al in Amsterdam, Berlijn, Stockholm en Philadelphia. Het lost de eenzaamheid op. Eigen keuze. Opzoeken van gelijkgezinden. Een Joods rusthuis bestaat bijvoorbeeld ook. Geen grijze eenheidsworst. Het discrimineert hetero's zeker niet, dat is meestal een gemeen drogargument van tegenstanders die het niet goed menen met de homo's. En je kiest zelf of je erin wilt of niet. Ik wil die keuze. Ik wil mijn smurfendorp! (En dan ben ik smurfin ;-) )

Gratis koffiebusje en praten met politie. Verschillende generaties samenbrengen in een zaal. Drank en eten aan democratische prijzen. Meer gratis winkels. Elke gemeente een givebox. Marie Luce D.

Het handelsaanbod is in sommige wijken zo eenzijdig dat men verplicht is uit te wijken naar naburige gemeente om zijn gading te vinden. Zo bv treft men in een straal van amper 200 meter rond bockstael 80 handelszaken aan (vis, vlees, bakkkerij, kapper ….) waarvan geen enkel met OOK een Belgisch/Brussels aanbod. Tal van onze buren gaan dus inkopen doen in Jette.

Online platform / App waar mensen die graag iets willen doen om de daklozen te helpen een bank of logeerbed, maaltijd of warme douche voor één of enkele nachten kunnen aanbieden. Op die manier kunnen we meer in contact treden met mensen in deze situatie en zou er een wederzijdse boeiende uitwisseling ontstaan. Ook zou het voor beide partijen het leefcomfort te verhogen, de dakloze zal aan zijn kant een betere lichamelijke verzorging hebben en minder gauw ziek worden en de gastheer/-vrouw voelt zich opgelucht om iets te kunnen betekenen in een probleem dat zich met de dag verergert. Praktisch gezien zijn er veel drempels, maar met de betrokkenheid van de juiste instanties zouden deze niet onoverkoombaar zijn.

De coronatijden leren hoe belangrijk lokale publieke ruimte is. Buurtgroen (buurttuinen), zitplekken, ruimte voor fysiek (sport, beweging, spelen) en mentaal (lezen, drempelhangen, liggen), trage (en zachte) mobiliteit ... Hanne V.R.

Facebook gaf ons Obama en Trump. Facebook gaf ons gele hesjes, de klimaatsbetogingen en de Arabische revoluties, enzoveel meer. Een sociaal medium kan veel bereiken. En het zijn niet de algorithmes maar zij die die schrijven en die aan de knopjes zitten die bepalen wat je ziet. Ik denk dat het van belang is een eigen sociaal medium te hebben in Brussel, in Belgie, in Europa en niet afhankelijk te zijn van een buitenlands beleid cfr het Amerikaanse Facebook of het Chinese Tik Tok. China heeft ook een eigen WeChat en weert Facebook. Die zijn slimmer dan wij. Je kan informatie verspreiden en samenhorigheid creeren met een eigen sociaal medium. Het helpt tegen de eenzaamheid. We hebben nu Hoplr in Belgie, maar dat moet nog uitgebouwd worden en is teveel eenrichtingsverkeer van bovenaf. Net zoals Sint-Truiden, my hometown, een eigen app heeft. Een eigen sociaal medium op poten zetten is nog beter dan een eigen TV kanaal of krant zoals BRUZZ en gaat nog dieper. Wie regelt de knopjes? Ik wil.

Sint-Gorikspleintje-vol-terrasjesvolk uitlaat- en dus autovrij. Kristof B.

Taking the example for the Netherlands, where they created a world-wide series of encounters between seniors (focusing on those that are isolated and/or that live alone) with young citizens. Furthermore, the idea is to create long-lasting bonds, always accompanied by mediation with professionals, in which both parties voluntarily teach each other something and make each others' dream possible, eg. travelling to the coast. Lastly, the biggest aim of this is to break the gap between generations, end loneliness in elderly people but without forgetting to preserve their normal-life and routine stories of their numerous years because they must be preserved and sometimes are a real source of inspiration for the younger generations even if at first they might seem useless, borning and banal. This encounters could be recorded in order to keep a trace of it, further reflect on the encounters while doing the production and in order to share it with other people, eg. social media or public TV.

Als de Covid-19 maatregelen iets bewijzen, is het wel dat de aarde kan ademen door verminderde uitstoot en dat mensen veel baat hebben bij sociaal contact. Dus : minder auto's en meer intergenerationele contacten. Brigitte C.

Een eentalige politieagent snauwt je toe dat hij geen Nederlands begrijpt, niet gehinderd door enige vorm van gêne of wellevendheid tegenover de burger, die meestal ondergaat. Steeds meer Brusselaars doorlopen het Nederlandstalig onderwijs. Waarom zo weinig Nederlandstalige assertiviteit in Brussel ? De VGC zou via het onderwijs daaraan kunnen werken : wat betekent burgerzin in het contact met de overheid in een officieel tweetalige stad ? Wat betekent het voor de burger en wat betekent het voor de overheidsdienaar ? Wat mogen we verwachten en eisen ? In Bruzz is er nog nauwelijks iets te merken van deze realiteit, nochtans de essentie van de Vlaamse aanwezigheid in Brussel. De opinie-en brievenrubrieken heeft men afgevoerd. De kosmopolitische culturele jongerenscène domineert nu het imago van Bruzz. Alsof we enkel mogen aanwezig zijn als we ons uitsloven voor de anderstaligen.

De VGC bevordert toenadering (ontmoeting) tussen inburgeraars en andere Brusselaars via erkenning en ondersteuning van hun respectievelijke organisaties en bevordering van optimaal gebruik van bestaande ontmoetingsruimtes zoals de Gemeenschapscentra.

De VGC zou ontmoetingen tussen buren kunnen bevorderen. Brussel is een stad die veel mooie parken en openbare plekjes heeft om vergaderingen te houden. Zodra de regering de maatregelen tegen het corona heeft versoepeld, zouden buren vaker kleine meetups kunnen doen. Bijvoorbeeld voor een kopje koffie of thee en iets babbelen. Het is belangrijk om je buren te ontmoeten, want dat helpt natuurlijk om onterechte vooroordelen aan te pakken en om een sterke sociale weefsel in te stellen.