Créer ensemble

Comment impliquer tous les Bruxellois dans la politique?

Doe eindelijk eens de taalwetten toepassen! Jozef D.

De lage emissiezone is asociaal.Door het weren van de auto uit de stad is de auto enkel nog voor mensen die een elektrische wagen kunnen betalen. De LEZ zou goed zijn voor mensen die leven, werken en familie en vrienden in Brussel hebben. Leve de goedverdienende ex-pats. De LEZ geeft frustratie door populisme. Willen we dit net niet vermijden? Sven L.

Eén Brussel; dus de afschaffing van de 19 gemeenten. Pieter J.

Herstel van voetweg nummer 34, Harenberg, die aansluiting kan geven op een groene wandeling. Simone D.

Talenten matchen: welke zijn de talenten van vrijwilligers? Hoe kunnen we dit inzetten? De omgekeerde beweging dan nu uitvoeren. Nu zoeken we een persoon voor een specifieke opdracht. Vraag en aanbod beter afstemmen.

Het nivelleren van voetpaden is van primordiaal belang om senioren de gelegenheid te bieden in hun eigen huis of appartement te blijven wonen, zich te verplaatsen en zich te bevoorraden. (bvb. In Elsene, de Gen. de Gaullelaan tussen Sq. Biarritz en Flageyplein, waar het geplaveid voetpad sinds 50 jaar niet meer genivelleerd is geweest.) Anne B.

Het spel is een laagdrempelige manier om bewoners actief te betrekken bij hun straat en bij het klimaat. “Mijn straat naar een beter leefklimaat” is op een prikkelende manier vormgegeven, wekt de nieuwsgierigheid en zet aan tot deelname en inbreng! Op speelse wijze informeert het de bewoners over de mogelijkheden om hun straat leefbaar, groen en veilig te maken. Bewoners werken samen en leren elkaar zo beter kennen. Het spel creëert betrokkenheid: Op informele wijze ontstaat een gesprek tussen straatbewoners. Het spel wordt aangezwengeld en begeleid door een straatregisseur.

Werk maken van de gerechtelijke afdwingbaarheid van de taalwetgeving. Eisen dat de grondwettelijke tweetaligheid wordt toegepast, anders de Brusselse instellingen blokkeren. Mike B.

Naar het voorbeeld van Antwerpen en Amsterdam de grote parkeergarages promoten naar bezoekers. Parking op maat beperken tot de inwoners om zo ook het "zoekverkeer" te verminderen. Dennis D.

Ik droom van een Brussel waar alle initiatieven toegankelijk zijn. Waar maatwerk centraal staat en rekening wordt gehouden met de meest kwetsbaren. Taal is daarbij een belangrijke voorwaarde om iedereen te laten meedoen. Daarom moeten de VGC en de Nederlandstalige organisaties niet alleen in eenvoudig Nederlands maar, als dat nodig is, ook in andere talen communiceren met hun publiek. Organisaties die mensen willen doorverwijzen naar een aanbod dat voor hen interessant is of mensen die daarnaar zelf op zoek willen gaan, zouden via een laagdrempelige online tool in meerdere talen, de juiste informatie moeten vinden. De VCC zou bijvoorbeeld ook een template voor een affiche met iconen kunnen ontwikkelen, die organisaties zelf kunnen in. Zo kunnen ze die info op een visuele manier overbrengen. vullen met info die voor hen relevant is. Bijvoorbeeld over de zalen, de kassa, de vestiaire, …

Ik droom van een Brussel-centrum, tussen de Naamse poort en het Rogierplein en zo verder, rond het hartje van ons mooie Brussel "autovrij"!! Zoals in Hasselt! Dat moet kunnen!! Ik haat dat overdreven gerij. Brussel zou zoveel meer aantrekkelijk worden voor ons, bewoners, en het toerisme! Frieda D.

Social media is voor de nieuwe generatie jongeren het beste communicatie-middel. Om 14 à 25 jarigen meer interesse te geven in het beleid, maar ook de stap te zetten om actief mee te werken, zou het interessant zijn om die tools te gebruiken. Uiteraard moet er gewaakt worden dat er geen tokenism plaatsvindt.

Stadsparticipatie voorzien: de ogen van de bevolking kunnen helpen bij het proper en veilig houden van de stad. Zo zou een app kunnen worden ontwikkeld, gekoppeld aan google maps waarbij via het pinnen van een locatie een foto zou kunnen worden verstuurd van bv. sluikstorten of een losliggende steen. Maria M.

Beter, meer openbaar vervoer en minder auto's! Alice V.

Een beleid rond leegstand en ruimtegebruik in de stad: is het mogelijk om een onderzoek te lanceren naar hoe de leegstand in Brussel kan omgevormd worden tot woon-, ontmoetings-, kennis-, recreatie-, groene-plekken? Met daarbij een prioriteit voor de behoeftes van mensen in kwetsbare omstandigheden.

Meer bomen langs de straten. Bescherm de parken en Ter Kamerenbos. Sluit Ter Kamerenbos voor alle verkeer of las de maximum snelheid 30 in + camera's tijdens de week, verboden voor verkeer tijdens het weekend. Dat zal verhelpen dat mensen het bos als racecircuit gebruiken! Miek V.

De bedoeling is om mensen zonder wettelijk verblijf een plaats in onze maatschappij te geven en hen te ´´matchen´´ met andere burgers. In de participatieve ateliers kunnen ze ideeën bedenken, inspiratie krijgen, hun rechten en plichten leren kennen – alsook een juridisch begeleiding voor hen en hun families. Ook kan via de ateliers gewerkt worden aan sensibilisatie voor de problematiek van mensen zonder papieren. Zo kunnen we een stem geven aan het groot aantal personen zonder wettig verblijf: hun ideeën horen en hen helpen uit de grijze zone te treden (wat het leven, werk en woning betreft). De ateliers zouden georganiseerd kunnen worden door Voyaach / Samenlevingsopbouw Brussel.

Handhaving van de verkeersregels voor iedereen. Aanzienlijke vermindering van de werkloosheid in de mate waarin de VGC bevoegd is. Stimuleren van wijkcontracten. Jacques B.

Iedereen wil graag participeren, maar de meeste lagen van de bevolking worden er nooit echt toe aangezet. Expats en migranten, ouderen en alleenstaande geïsoleerde, jongeren uit "moeilijke" wijken of schoolverlaters, mensen met een fysieke en/of mentale achterstelling, computer analfabeten, zo veel mensen die nooit door dergelijke participatie initiatieven bereikt worden. Voor elk van die bovenvermelde groepen kan ik wel 10 initiatieven bedenken om ze wel te betrekken, om ze wel te bereiken, om ze wel goesting geven om te participeren. Op ons komt het aan nietwaar?

Verenigingen en organisaties die activiteiten organiseren, vinden daarvoor vaak geen geschikte, betaalbare infrastructuur. Soms moeten ze uitwijken naar een zaal die wel goedkoop is maar niet goed bereikbaar omdat die te ver ligt of die onbekend is. Dat is een drempel voor mensen die misschien wel geïnteresseerd zijn in de activiteit maar zich niet zo ver willen of kunnen verplaatsen. De gemeenschapscentra in verschillende wijken in heel Brussel, zijn voor mensen beter bereikbaar. Maar ze zijn snel volgeboekt. Door te investeren in kleinschalige buurtinfrastructuur, die makkelijk en goedkoop kan worden gebruikt door verenigingen, kunnen organisaties nieuwe mensen bereiken, in hun eigen buurt.

Investeer in de culturele sector en maak van Brussel de culturele pool in Europa die het eigenlijk al lang zou moeten zijn. Joshua V.

Eigentijds en proper poetsmateriaal voor de personen die dagelijks de straten onderhouden in het centrum. Ik zie elke dag deze mensen aanrijden met grote oude karren op grote wielen en vuil versleten materiaal; en dit anno 2020?? Langdurig werklozen en zieken allemaal aan het werk zetten voor het algemeen stadsonderhoud. Michelle B.

Ik droom ervan dat alle ouderen gehoord en gezien worden in Brussel : de kwetsbare oudere, de oudere in het woonzorgcentrum, de gebruiker van een lokaal dienstencentrum maar ook de jonge, dynamische oudere. De groep ouderen is zeer divers maar wordt vaak heel stereotiep voorgesteld. Een positieve beeldvorming over ouderen is zeer belangrijk. Ouderen niet in hokjes steken maar als deel van de Brusselse bevolking zien en tonen. Media zoals Bruzz zouden daarin een rol kunnen spelen. Ze kunnen ouderen een gezicht en een stem geven in hun berichtgeving en in Brussel.

Het is oorlog. Ik heb geen zonnepanelen, ik heb geen eigen windmolen, ik heb geen waterput, ik heb geen moestuin, ik heb geen 3D printer...Ik merk hoe afhankelijk ik nu ben van De Staat en van wie het voor het zeggen heeft. Niet te erg, zolang de leiding empathisch is. Mooier zou zijn als we meer onafhankelijk en zelfstandiger gemaakt zouden worden zodat we in crisis situaties op eigen benen kunnen staan. Een eigen stroomgenerator, eigen watervoorziening, eigen voedselvoorziening, de nodige communicatiemiddelen onafhankelijk van een sateliet of mobiele operator (bijv. HAM radios), thuiswerk/productie, een survival/first aid kit in huis. Als niet op individueel vlak, dan toch zeker op straat/wijk of gemeentelijk vlak. Het VGC kan hiervoor aan bewustwording doen. Hoe geef je iemand echt een stem? Door ze vrij te laten en niet afhankelijk te maken van het systeem. Je kan alles niet alleen natuurlijk, we hebben elkaar nodig en dat is ook mooi. Maar je begrijpt wat ik bedoel.