Rencontrer

Comment se rencontrer davantage à Bruxelles?

Ondanks sociale media, wordt er weinig gesproken. Er wordt weinig gepraat en nog minder geluisterd. En nu met Corona zullen veel mensen geisoleerd geraken. Een telefoonlijn waar je gratis naar kan bellen om je verhaal te doen. Ik weet 106 Tele-Onthaal bestaat, maar het hoeft niet zozeer om moeilijkheden te bespreken gaan. Maar gewoon, een praatje. Daarentegen, de luisteraar mag een opleiding genoten hebben om actief te luisteren. Een training? Alhoewel sommigen van nature of door hun opvoeding die gave hebben. Maar twintig jaar geleden hoorde ik zoveel spreken over psychologen die niet aan de bak geraakten of jonge dokters met lege wachtzalen? Loop ik achter? Is dat nu anders? Misschien zit daar talent bij? Tegen betaling mag dat ook zijn vind ik, vanuit de overheid of door de babbelaar. Want een luisterend oor is luxe vandaag de dag. Een goed gesprek is zeldzaam. Alle psychiaters zijn benomen. Misschien best ook de numerus clausus afschaffen voor de aspirant dokters en psychologen.

Een buurtkeuken voor mijn wijk. Een plek waar buurtbewoners gratis komen koken, een workshop volgen, elkaar ontmoeten,... Ruben V.

Gemeentes als Molenbeek zijn al zwaar bedeeld, maar andere buurten, waar ook veel kansarmoede is, maar die niet in de gebruikelijke 'gemeentes' vallen, komen momenteel veel te weinig in aanmerking. Ik woon in Laken, dichtbij een pleintje dat veel potentieel heeft, het is groen, veel kinderen spelen er, er is kans tot ontmoeten... Maar dit wordt sinds jaren geteisterd door drugsdealers en hangjongeren, die overigens niet uit de buurt komen, maar zo wel ontsnappen aan de sociale controle. Dit zorgt ervoor dat ouders hun kinderen niet meer buiten laten spelen, er overlast is etc. Waarom niet meer open en aanwezig jeugdwerk op deze plaatsen? De infrastructuur is er, nu nog geëngageerde organisaties en jeugdwerkers.

Een gewestelijk ontmoetingspunt om, rond en voor de stedelijke commons te ondersteunen, versterken en netwerken. Deze gewestelijke commonsplek heeft lokale vertakkingen die de gewestelijke dynamiek vertalen in nabijheid en inclusiviteit. Het commonshuis is een leer- en doeplek. Het is een gezellige en levende verzamelplek voor de veelheid aan initiatieven die op een niet extractieve manier omgaan met onze stedelijke resources en gemeenschappen. Denk: Amsterdam's Pakhuis De Zwijger meets het Gentse TimeLab.

Verbind KVS, Théâtre National en Kanal met het Noordstation via een groene as. Voetgangers en fietsen kunnen op een veilig manier genieten van een groene as, elkaar ontmoeten en in contact komen met de cultuurhuizen. De voetgangersbruggen zorgen voor iconische herkennispunten, die een uithangbord kunnen zijn voor cultuur en ontmoeting. De as die je cultuurroute kan vernoemen, geeft bekendheid voor de cultuurhuizen en verbeterd de leefkwaliteit voor de bewoners! Op de cultuurroute kunnen allerlei interactiemiddelen ingezet worden: zoals thematische ontmoetingsplekjes, speelplekjes, boekendeelkastjes, schaaktafels, ping-pongtafels, uitleg over voorstellingen, etc.

Sint-Gorikspleintje-vol-terrasjesvolk uitlaat- en dus autovrij. Kristof B.

Met duizenden zijn ze, de Brusselse vrijwilligers die zich week na week inzetten voor een leefbare maatschappij. Zoveel passie en overgave verdient appreciatie.

Brussel heeft nood aan meer groene, publieke ontmoetingsplaatsen met een minimum aan recreatief aanbod dat generaties verbindt.

Bij een aanbod voor kinderen ook een aanbod voor ouders meegeven. Zo kunnen ze elkaar ontmoeten, nieuwe dingen leren en info krijgen over thema's die voor hen ook belangrijk zijn. Said

Respect moet je verdienen, zeker in Brussel. De autochtone Vlaming is notoir onbeholpen in de sociale omgang. Als eerste groeten - in het Nederlands - , zich voorstellen, eventueel een hand reiken: hoeveel Vlamingen doen dit spontaan bij een ontmoeting ? Het gebeurt zelfs niet dikwijls tussen Vlamingen onderling die mekaar de eerste maal ontmoeten . We zeggen graag dat we de underdog zijn alhoewel dat allang niet meer het geval is. Hier is echt behoefte aan een culturele breuk met het verleden. Zeker in Brussel waar we “onzichtbaar” zijn. Werk hieraan via het VGC en het Nederlandstalig onderwijs in Brussel. Hoogdringend.

In de binnenstad is extra nood aan rustige groene ruimte, terwijl vele daken onbenut blijven. Door daken van openbare gebouwen in te richten en open te stellen voor het publiek, kan je die extra ruimte creëren waar mensen in alle rust mekaar kunnen ontmoeten. Leegstaande zolders zouden ter beschikking kunnen gesteld worden voor creatieve ateliers, zo creëer je noodzakelijke ruimte voor creatieve beroepen die er ook mekaar kunnen ontmoeten.

Online platform / App waar mensen die graag iets willen doen om de daklozen te helpen een bank of logeerbed, maaltijd of warme douche voor één of enkele nachten kunnen aanbieden. Op die manier kunnen we meer in contact treden met mensen in deze situatie en zou er een wederzijdse boeiende uitwisseling ontstaan. Ook zou het voor beide partijen het leefcomfort te verhogen, de dakloze zal aan zijn kant een betere lichamelijke verzorging hebben en minder gauw ziek worden en de gastheer/-vrouw voelt zich opgelucht om iets te kunnen betekenen in een probleem dat zich met de dag verergert. Praktisch gezien zijn er veel drempels, maar met de betrokkenheid van de juiste instanties zouden deze niet onoverkoombaar zijn.

The idea would be to create a public non-denomenational holy place open to all religions and belonging to none. It would be a spiritual space for private prayer, meditation, and silence for individuals of all faiths. an example is the Rothko Chapel in Houston,Texas: https://en.wikipedia.org/wiki/Rothko_Chapel It is a chapel built for no specific religion but sanctified by all. It is also a place for "international cultural, religious, and philosophical exchanges".

Een eentalige politieagent snauwt je toe dat hij geen Nederlands begrijpt, niet gehinderd door enige vorm van gêne of wellevendheid tegenover de burger, die meestal ondergaat. Steeds meer Brusselaars doorlopen het Nederlandstalig onderwijs. Waarom zo weinig Nederlandstalige assertiviteit in Brussel ? De VGC zou via het onderwijs daaraan kunnen werken : wat betekent burgerzin in het contact met de overheid in een officieel tweetalige stad ? Wat betekent het voor de burger en wat betekent het voor de overheidsdienaar ? Wat mogen we verwachten en eisen ? In Bruzz is er nog nauwelijks iets te merken van deze realiteit, nochtans de essentie van de Vlaamse aanwezigheid in Brussel. De opinie-en brievenrubrieken heeft men afgevoerd. De kosmopolitische culturele jongerenscène domineert nu het imago van Bruzz. Alsof we enkel mogen aanwezig zijn als we ons uitsloven voor de anderstaligen.

De VGC zou ontmoetingen tussen buren kunnen bevorderen. Brussel is een stad die veel mooie parken en openbare plekjes heeft om vergaderingen te houden. Zodra de regering de maatregelen tegen het corona heeft versoepeld, zouden buren vaker kleine meetups kunnen doen. Bijvoorbeeld voor een kopje koffie of thee en iets babbelen. Het is belangrijk om je buren te ontmoeten, want dat helpt natuurlijk om onterechte vooroordelen aan te pakken en om een sterke sociale weefsel in te stellen.

I am living in a building in Woluwe-Saint-Lambert where I do not know my neighbours. Brussels has a lot of parcs. We can organise in a parc a nice barbecue where we can meet and know our neighbours and have fun. Brussels have a lot of expats (as me) who are coming from different countries all over the world. They are carrying the traditions with them and it would be a great idea to share them with others. It could be a huge multicultural barbecue with dancing, eating and socialization. Thank you.

Waarom niet één maal per maand een dansnamiddag van 14 tot 17 uur zoals in Wemmel en Molenbeek? In Brussel of Jette is er niet veel voor de senioren. Desiré P.

Zoals de belcirkels van de Bond zonder Naam waarin je elke week iemand belt en door 1 andere persoon opgebeld wordt .

Het Flageyplein is momenteel een heel grote lege vlakte. Praktisch voor de markt maar heel onaangenaam gedurende alle andere dagen. Men zou ik het midden van het plein een vierzijdige “kiosk” kunnen plaatsen en elke zijde zou een ontmoetingsfunctie hebben. Een wijnbar, een tapasbar, enz. De “kiosk” zou op de dagen waar de markt niet aanwezig is, leven blazen in het midden van het plein en tijdens de markt gewoon gesloten blijven.

Jaarlijks organiseren we een intergenerationeel en multicultureel wijkfeest met een maximale participatie van de buurtbewoners. We zetten lokaal talent in de bloemetjes. Het evenement wordt gedragen door de tieners en jongeren rond La'J en D'Broej Centrum West. Andere partners worden uitgenodigd om hun steentje bij te dragen. Dit jaar hopen we 700 mensen te bereiken. Heb je interesse, contacteer één van onze jeugdhuizen en we bespreken graag met jullie wat mogelijk is of beter nog organiseer een wijkfeest in jouw buurt. Wij geven je graag onze ideeën en expertise door.

Het De Broeckère plein werd onlangs gerenoveerd... en volbekleed met steen. Dit geld ook voor het pleintje voor de Beurs. Grijs, saai, hard, zonder zelfs één boompje. Nochtans zijn de baten van groen en natuur ondertussen welbekend in steden. Het maakt ze aantrekkelijker, creëert ontmoetingsruimtes, brengt zuurstof in de stad, dempt de warmte, voorziet schaduwplekken in tijden van hitte en vangt water op in tijden van wateroverlast. Vergroening is nodig op onze verharde Brusselse pleinten en avenues. Het maakt de stad mooier en klimaatrobuust. Als we dan toch gaan ingrijpen in de publieke ruimte, laten we op zijn minst een paar bomen planten, toch?

Eén dag per jaar vieren buren samen feest in hun straat. Zo kunnen mensen hun buren beter leren kennen. Voor deze dag wordt Brussel een tweede keer per jaar autovrij gemaakt zodat er plaats is op straat om te feesten.

Creëer een interlevensbeschouwelijke ontmoetingsruimte op een centrale plek in de stad. De ontmoetingsruimte is een publieke plaats, open voor iedereen: toevallige passanten en bewuste bezoekers. In de ruimte kan je je eigen levensbeschouwing verrijken, verdiepen, maar ook uitwisselen met anderen. Op de plek is er continu iets te beleven dat ontmoeting stimuleert: via kunst, boeken, eten, contacten.. Daarnaast worden er ook gerichte activiteiten georganiseerd (dialoogtafels...).

Bijvoorbeeld door projecten met kinderen of jongeren in Woonzorgcentra. Goede praktijkvoorbeelden die al bestaan: Papy Boom (Molenbeek) van verpleger Youssef Kaddar, intergenerationele projecten van Labolobo (Jette)