Ontmoeten

Hoe kunnen we elkaar meer ontmoeten in Brussel?

Niet alleen voor kinderen en jongeren, maar ook voor volwassenen sport aanwenden als ontmoetingskansen en hier actief op inzetten.

Na de teruggave van het centrum aan voetgangers, waardoor de stad veel leefbaarder is geworden, is het nu tijd voor een 2e fase: het heropenen van de Zenne! Dit in 2030. Het project zal een wereldstunt zijn: het afbreken van de twee zwarte torens uit 1969 aan de Anspachlaan, de Philipstoren en het Muntcentrum, om er een weelderige tuin aan te leggen waar kinderen kunnen spelen terwijl hun (groot)ouders er rustig op een bankje kunnen zitten. De internationale pers zou vol lof spreken over de terugkomst van de allure die de eens zo chique laan in het begin van de 20e eeuw had. Vervolgens zou naast het nieuwe park een deel van de Zenne weer tevoorschijn moeten komen door het openbreken van de overwelving op de plaats waar nu de Philipstoren staat. De oude rivier zal het daglicht weer gaan zien en onderdeel van het park vormen, met daarbij een groene kade waarop mensen kunnen uitrusten en flaneren (net als Seoel in 2005 met het Cheonggyecheon-riviertje). Durft het stadsbestuur het aan?

Ik heb in verschillende dorpen/steden gewoond. En heb meermaals meegedaan aan een straatfeest in mijn eigen straat. In veel gevallen is er zo weinig contact met onze eigen buren, dat is spijtig want je buren goed kennen creert een gevoel van veiligheid en inclusiviteit. De straat wordt dan voor een dag afgesloten voor het verkeer en kinderen kunnen op straat spelen en iedereen komt samen en ontmoet elkaar. Er wordt zelfgemaakte soep of cake uitgedeeld en gepraat en gelachen. Het is de ideale moment om je buren te leren kennen, ook is de drempel voor de bewoners kleiner om mee te doen als het feest in hun eigen straat gebeurt dan ergens anders in de buurt. Het is belangrijk dat dit initiatief getrokken wordt door mensen van de straat, maar dat de gemeente eventueel wel kan helpen met signalisatie voor het afsluiten van de straat eventuele tafels en stoelen, een partytent. Ik zie dit vooral als iets dat kan gebeuren in kleinere straten in woonwijken.

Publieke barbeques in stadsparken. Want wij in het centrum hebben geen tuin. Dit brengt ook buren bij elkaar. E.M.E.

Overal in Brussel komen kleine tuintjes op in de publieke ruimte. Er zijn ook vzw's die zich inzetten om tuinieren in de stad te promoten en zij hebben vaak te veel succes of te weinig ruimte. Veel mensen en vooral gezinnen met kinderen zijn op zoek naar groene ruimte in de stad. Tegelijk leven veel ouderen in eenzaamheid. Zij zijn vaak weinig mobiel en afhankelijk van hun verzorgers. Als de tuinen van rust-en verzorgingstehuizen kunnen worden opengesteld als gemeenschapstuin, dan vinden gezinnen een plekje om te tuinieren en ouderen meer sociaal contact op de plek waar ze wonen. En zo leren kinderen en volwassenen tuinieren, de natuur beter begrijpen en respecteren en krijgt de biodiversiteit in de stad een boost.

Online platform / App waar mensen die graag iets willen doen om de daklozen te helpen een bank of logeerbed, maaltijd of warme douche voor één of enkele nachten kunnen aanbieden. Op die manier kunnen we meer in contact treden met mensen in deze situatie en zou er een wederzijdse boeiende uitwisseling ontstaan. Ook zou het voor beide partijen het leefcomfort te verhogen, de dakloze zal aan zijn kant een betere lichamelijke verzorging hebben en minder gauw ziek worden en de gastheer/-vrouw voelt zich opgelucht om iets te kunnen betekenen in een probleem dat zich met de dag verergert. Praktisch gezien zijn er veel drempels, maar met de betrokkenheid van de juiste instanties zouden deze niet onoverkoombaar zijn.

Het dienstencentrum ‘Het Anker’ organiseerde vorig jaar bezoeken aan initiatieven, werkzaam in de buurt. Zo bezochten wij met enkele ouderen op een middag het jeugdhuis Chicago en gingen wij achteraf met enkelen naar een publiek ‘iftarfeest’ georganiseerd door de jongeren van het jeugdhuis samen met een school in de buurt. Sindsdien ontmoet ik af en toe nieuwe mensen op straat, die we daar gezien hebben, Voor ik in de wijk woonde was ik ook actief bij de hongerstakingen van mensen zonder papieren in de Begijnhofkerk, en dit als syndicalist. Nu nog herkennen mij mensen van toen, die in de buurt wonen.Wanneer nu eens de vele initiatieven in de buurt regelmatig andere groepen en individuen uit de buurt zouden uitnodigen om mekaar te ontmoeten en van gedachten te wisselen. En dat zo lijsten zouden opgemaakt worden en uitgewisseld. De KVS de buurt(organisaties) eens kunnen samenbrengen.

Een eentalige politieagent snauwt je toe dat hij geen Nederlands begrijpt, niet gehinderd door enige vorm van gêne of wellevendheid tegenover de burger, die meestal ondergaat. Steeds meer Brusselaars doorlopen het Nederlandstalig onderwijs. Waarom zo weinig Nederlandstalige assertiviteit in Brussel ? De VGC zou via het onderwijs daaraan kunnen werken : wat betekent burgerzin in het contact met de overheid in een officieel tweetalige stad ? Wat betekent het voor de burger en wat betekent het voor de overheidsdienaar ? Wat mogen we verwachten en eisen ? In Bruzz is er nog nauwelijks iets te merken van deze realiteit, nochtans de essentie van de Vlaamse aanwezigheid in Brussel. De opinie-en brievenrubrieken heeft men afgevoerd. De kosmopolitische culturele jongerenscène domineert nu het imago van Bruzz. Alsof we enkel mogen aanwezig zijn als we ons uitsloven voor de anderstaligen.

Meer veilige en propere speelmogelijkheden en ontmoetingsplekken voor ouders en kinderen in Kuregem (speeltuinen, parken ...) Jenthe W.

A la het Australische systeem, op openbare plaatsen elektrische barbecues installeren die gebruikt kan worden door iedereen.

Het idee is simpel: foodtrucks en stalletjes, lange tafels, kleedjes er over en aanschuiven maar. Bij Anneessens Aperitieft parkeren in de zomer op een dag in de week een verrassend aantal foodtrucks. In het midden lange tafels en gezellig dineren.

Het Flageyplein is momenteel een heel grote lege vlakte. Praktisch voor de markt maar heel onaangenaam gedurende alle andere dagen. Men zou ik het midden van het plein een vierzijdige “kiosk” kunnen plaatsen en elke zijde zou een ontmoetingsfunctie hebben. Een wijnbar, een tapasbar, enz. De “kiosk” zou op de dagen waar de markt niet aanwezig is, leven blazen in het midden van het plein en tijdens de markt gewoon gesloten blijven.

In bepaalde wijken van de stad (vnl. buiten de stadskernen) is het aanbod aan eet- en drinkgelegenheden eenzijdig en ongezellig. Denk aan snack- en pita bars, cafés voor mannen. De veelheid aan identiteiten en etniciteiten in Brussel wordt te weinig weerspiegeld in het culinaire aanbod. Zo zou ik maar al te graag wat meer echte Marokkaanse, Syrische, Libanese restaurants in sommige buurten verwelkomen. Het bevordert mijns inziens de interculturele contacten, en de weinige bestaande initiatieven hebben hun succes al bewezen. Promoot en ondersteun sociaal ondernemerschap in de buurt. Er is verdoken talent genoeg.

Leefbaarheid en samenleven gaan hand in hand: - Verbeteren en verdere uitbouw van de groene ruimtes - ontmoetingsplaatsen & rustpunten - De verscheidenheid van onze Brusselse bevolking gebruiken in een gezamenlijk project, via o.a. gemengde burgerparticipatie, gemeenschappelijke buurtfeesten,... Kleinschalig is daarbij best OK - Betrekken van de bevolking in de democratische besluitvorming van het Brussels gewest (bestaande succesvolle experimenten zoals de Italiaanse gemeente Torres)

Verlaag de kaai ter hoogte van de overkant museum MIMA in Molenbeek en breng in het hoogteverschil horeca en terrasjes. Maak onze stad! J.G.

Maar in elke wijk een leefstraat waar parkeerplaatsen geschrapt worden en waar autoverkeer niet toegestaan is op woensdag namiddag en op zondag. Vervang de parkeerplaatsen door bomen en ander groen en banken. Leefstraten kunnen gebruikt worden door spelende kinderen, ouders die elkaar ontmoeten, senioren de een petanque bal werpen, tuinmeubilair ,ect. Verwijder de auto in leefstraten en laat daar leven toe

Door in alle aspecten van het leven in de stad systematisch, informatie, inspraak en zelfbeheer op buurt- en wijkniveau te organiseren. De VGC mag hier de plaats van de gemeenten niet innemen en moet zich beperken tot een aanvullend beleid. Zonder animatie blijven het dode plekken in de stad. Buurtbewoners zijn mondig genoeg om deze plekken mee te beheren.

Ik droom van een wijk(je) waarin je woont met je woons: "wijkwoonst". Waarin er geen zwakke bewoners zijn, want deze worden opgevangen en ondersteund. "wijkondersteuners" - "wijkouders": zij geven in de eerste plaats vertrouwen, een luisterend oor. Je kan er naar vluchten, zij verwijzen door, zij geven inzicht, informatie en advies. Zij staan je bij, wanneer je met Levensvragen zit. Geen EHBO-post, maar een EHBL-wijkpost. gratis, dag en nacht. De zwakke bewoner is m.i. de meest essentiële gewoner van de woonstwijk en het is deze die het algemeen welzijn ervan bepaalt en de wijk tot een "wijkwoonst" maakt. Ellen B.-H.

Organiseer wandelingen door bepaalde wijken van Brussel met een wijkbewoner als gids, zodat andere mensen in Brussel de plaatselijke handelaars, mooie plekken, opvallende monumenten leren kennen. (vb rond Liedtsplein, of Aziatische buurt aan de beurs)

Een gewestelijk ontmoetingspunt om, rond en voor de stedelijke commons te ondersteunen, versterken en netwerken. Deze gewestelijke commonsplek heeft lokale vertakkingen die de gewestelijke dynamiek vertalen in nabijheid en inclusiviteit. Het commonshuis is een leer- en doeplek. Het is een gezellige en levende verzamelplek voor de veelheid aan initiatieven die op een niet extractieve manier omgaan met onze stedelijke resources en gemeenschappen. Denk: Amsterdam's Pakhuis De Zwijger meets het Gentse TimeLab.

Respect moet je verdienen, zeker in Brussel. De autochtone Vlaming is notoir onbeholpen in de sociale omgang. Als eerste groeten - in het Nederlands - , zich voorstellen, eventueel een hand reiken: hoeveel Vlamingen doen dit spontaan bij een ontmoeting ? Het gebeurt zelfs niet dikwijls tussen Vlamingen onderling die mekaar de eerste maal ontmoeten . We zeggen graag dat we de underdog zijn alhoewel dat allang niet meer het geval is. Hier is echt behoefte aan een culturele breuk met het verleden. Zeker in Brussel waar we “onzichtbaar” zijn. Werk hieraan via het VGC en het Nederlandstalig onderwijs in Brussel. Hoogdringend.

Ontmoeting tussen groepen met verschillende achtergronden is belangrijk zodat we de meerwaarde van diversiteit leren kennen en uit die ontmoeting nieuwe creatieve ideeën te ontstaan. De infrastructuren van bijvoorbeeld de gemeenschapscentra zouden daarom door meer verschillende groepen gebruikt moeten kunnen worden. Ik stel voor om de subsidies afhankelijk te maken van het gebruik van ruimte door meer verschillende groepen en groepen met en meer diverse achtergrond.

In veel grote steden zie je dat er meer en leer gedeeld wordt : Er zijn gemeenschappelijke tuinen met kruiden waar iedereen kan van gebruik maken en om voedselverspilling tegen te gaan wordt voedsel gedeeld in zogenaamde Community fridges. Ook kunnen van daken van hoge gebouwen moestuinen gemaakt worden zodat stadsbewoners ook in een tuin kunnen zitten.