Grandir

Comment chaque enfant peut-il devenir grand à Bruxelles ?

De tienduizenden mensen zonder wettig verblijf die in Brussel leven, bestaan ook uit vele gezinnen met kinderen. Opgroeien zonder wettig verblijf is een grote opgave, zowel voor kinderen maar evenzeer voor de ouders. Zij kunnen immers veelal niet de onbezorgde opvoeding bieden die kinderen zo hard nodig hebben. Enerzijds omwille van de stressvolle en onzekere situatie waarin ze leven, maar vooral door het structurele tekort aan financiële middelen om de kinderen te bieden wat ze nodig hebben. Zelfs wanneer het gaat over voeding, kleding of een stabiele woonst. De schoolgang van deze kinderen is bijgevolg ook niet zonder obstakels. De voortdurende stress over schoolfacturen en allerhande kosten voor activiteiten en eten bezorgt de gezinnen grote kopzorgen en straalt uit op het algemeen welzijn van de kinderen. Hier en daar zijn er echter ook goede praktijken gekend, maar dit is eerder afhankelijk van de bereidheid van bepaalde actoren of een affiniteit met het gezin. We stellen dan ook voor dat de VGC een uniform beleid uitwerkt ten aanzien van deze specifieke groep kinderen die erop toeziet dat alle kinderen gelijke ontwikkelingskansen krijgen. Dit kan door het voorzien in een schooltoelage, ook voor deze groep. Tegelijkertijd is het van belang om transversaal te werken tussen onderwijs, opvang, bibliotheken, cultuur, geestelijke gezondheidszorg, opvoedingsondersteuning en vrije tijd om een integrale benadering te voorzien. Een belangrijke sleutelfactor hierbij is het invoeren van een nultarief voor deelname aan het aanbod. Er dient hierbij ook rekening gehouden te worden met de digitale kloof van de doelgroep, aangezien niet iedereen toegang heeft tot computers, internet of een bankrekening.