Rencontrer

Comment se rencontrer davantage à Bruxelles?

Door in alle aspecten van het leven in de stad systematisch, informatie, inspraak en zelfbeheer op buurt- en wijkniveau te organiseren. De VGC mag hier de plaats van de gemeenten niet innemen en moet zich beperken tot een aanvullend beleid. Zonder animatie blijven het dode plekken in de stad. Buurtbewoners zijn mondig genoeg om deze plekken mee te beheren.

Waarom niet één maal per maand een dansnamiddag van 14 tot 17 uur zoals in Wemmel en Molenbeek? In Brussel of Jette is er niet veel voor de senioren. Desiré P.

Organise young people, and old as well in volunteer in participatory activities. Educational, recreative, artis-tic, sportive. Give a group of people with a certain interest to produce their own product/output/activity, with the guide of a professional and the support of an institution. People just need to be together and make things happen! Kled K.

Hier en daar genoot ik in andere steden van familievriendelijke cafés. In Brussel zijn er heel weinig en zijn ze telkens een groot succes. Zo'n groot succes dat ze overvol zitten en daardoor minder gezellig worden. In in sommige delen van Brussel zijn er helemaal geen familievriendelijke cafés, zoals in Laken, Jette, Ganshoren ... waar nochtans veel jonge gezinnen wonen. Wat bedoel ik met een familievriendelijk café? Voldoende ruimte voor kinderen die niet kunnen stilzitten, een speelhoekje, boeken en gezelschapsspelen voor groot en klein, een hoekje voor de buggy's, een verschoontafel, een hoekje waar je rustig borstvoeding kan geven, een menukaart met porties voor groot en klein, schappelijke prijzen... Altijd fijn als de kinderen bijvoorbeeld hun eigen verdieping hebben. Dan kunnen de volwassenen relatief rustig onder elkaar babbelen, niet midden van het gejoel en gestoei van hun kinderen. En nee, een kindermenu hoeft niet altijd spaghetti, chicken nuggets, frietjes ... te zijn.

Laagdrempelige informatie verstrekken in verschillende talen voor alle doelgroepen: jong, oud, mensen met een beperking....

- Babycafés waar ouders ervaringen kunnen uitwisselen -Koffiemomenten of conversatietafels ikv ouderbetrokkenheid

In onze multiculturele samenleving is het belangrijk om echte ontmoetingen te organiseren, plaatsen waar iedereen zich welkom voelt en er ook echte uitwisseling kan zijn. Ook voor vele migranten is het soms moeilijk goed te functioneren in het multiculturele landschap dat Brussel rijk is. Niet iedereen is dat gewoon en vaak komen we uit veel minder multiculturele gebieden. “El vivir juntos en Bruselas, vivir con muchas culturas y nacionalidades no es facil para mucha gente” Sommige latinos voelen ook een vermeende soort ‘verstoting’ door de Belgen, vaak door een gebrek aan informatiedoorstroom.

De concentratie van bewoners op bepaalde plaatsen in Brussel is te groot. Wij hebben nauwelijks ademruimte en dat zorgt voor spanningen. Er is dringend nood aan ruimtes, parken en jeugdhuizen waar we met een minimum aan aanbod op een zinvolle manier elkaar kunnen ontmoeten.

Bijvoorbeeld door projecten met kinderen of jongeren in Woonzorgcentra. Goede praktijkvoorbeelden die al bestaan: Papy Boom (Molenbeek) van verpleger Youssef Kaddar, intergenerationele projecten van Labolobo (Jette)

Ontmoeten. Ik ga ook niet akkoord met het nieuw verkeersreglement sinds 1 januari 2020 dat kinderen en kleinkinderen twee euro per uur moeten betalen om te parkeren, voor enkel een bezoekje. Minder luchtvervuiling door betalen is een pleister op een houten been. Georges V.

Het handelsaanbod is in sommige wijken zo eenzijdig dat men verplicht is uit te wijken naar naburige gemeente om zijn gading te vinden. Zo bv treft men in een straal van amper 200 meter rond bockstael 80 handelszaken aan (vis, vlees, bakkkerij, kapper ….) waarvan geen enkel met OOK een Belgisch/Brussels aanbod. Tal van onze buren gaan dus inkopen doen in Jette.

Gemeentes als Molenbeek zijn al zwaar bedeeld, maar andere buurten, waar ook veel kansarmoede is, maar die niet in de gebruikelijke 'gemeentes' vallen, komen momenteel veel te weinig in aanmerking. Ik woon in Laken, dichtbij een pleintje dat veel potentieel heeft, het is groen, veel kinderen spelen er, er is kans tot ontmoeten... Maar dit wordt sinds jaren geteisterd door drugsdealers en hangjongeren, die overigens niet uit de buurt komen, maar zo wel ontsnappen aan de sociale controle. Dit zorgt ervoor dat ouders hun kinderen niet meer buiten laten spelen, er overlast is etc. Waarom niet meer open en aanwezig jeugdwerk op deze plaatsen? De infrastructuur is er, nu nog geëngageerde organisaties en jeugdwerkers.

Ontmoeting tussen groepen met verschillende achtergronden is belangrijk zodat we de meerwaarde van diversiteit leren kennen en uit die ontmoeting nieuwe creatieve ideeën te ontstaan. De infrastructuren van bijvoorbeeld de gemeenschapscentra zouden daarom door meer verschillende groepen gebruikt moeten kunnen worden. Ik stel voor om de subsidies afhankelijk te maken van het gebruik van ruimte door meer verschillende groepen en groepen met en meer diverse achtergrond.

Organiseer wandelingen door bepaalde wijken van Brussel met een wijkbewoner als gids, zodat andere mensen in Brussel de plaatselijke handelaars, mooie plekken, opvallende monumenten leren kennen. (vb rond Liedtsplein, of Aziatische buurt aan de beurs)

Buurtgerichte moestuinen. Zo heeft iedereen een tuin en is dit ook een ontmoetingsplaats waar buren elkaar leren kennen. Hatice

In de binnenstad is extra nood aan rustige groene ruimte, terwijl vele daken onbenut blijven. Door daken van openbare gebouwen in te richten en open te stellen voor het publiek, kan je die extra ruimte creëren waar mensen in alle rust mekaar kunnen ontmoeten. Leegstaande zolders zouden ter beschikking kunnen gesteld worden voor creatieve ateliers, zo creëer je noodzakelijke ruimte voor creatieve beroepen die er ook mekaar kunnen ontmoeten.

Ik ben vaak alleen overdag, thuis. Ik heb een zwakke gezondheid en ik mis het om met mensen te praten gedurende de soms lange dagen. Ik zou de politiek in kunnen gaan, maar ik ben te eerlijk dus hebben ze mij geweigerd ;-) Maar een ander idee is, omdat ikzelf zo creatief ben, om een tekenatelier of muziekatelier te starten. Ik weet, er zijn veel academies en kunstscholen. Maar vaak s avonds enkel en ook moet je een volledig jaarplan volgen. In diezelfde academies of scholen zou ik een aanbod willen van vrijblijvende, ik bedoel, je mag binnen en buitenlopen als je wilt zonder afspraak, modules. Samen teken en schilderen of muziek maken, jammings. Het leunt fel aan bij ergotherapie. In psychiatrische instellingen heb je vaak overdag tekentherapie en muziektherapie. Bijzonder leuk. Maar ik ben te gezond om daar aan deel te nemen om het zo te stellen. Ik mis het. Overdag. Vrijblijvend. Geen volledig jaarplan. Maar op namiddagen tussen 14u en 16u bijvoorbeeld. Als ik zin heb.

Dat is een verhaal van kennis en voeling met de stad, bruggen bouwen tussen de verschillende gemeenschapsinitiatieven en inspelen op de noden, wensen en mogelijkheden die de Brusselaars aangeven. Zo zijn er talrijke bewonersinitiatieven die daadwerkelijk veel gemeenschapsvorming te weeg brengen, ook initiatieven van bedrijven (vb. Brussels Beer Project, Growfunding…).

In leegstaande gebouwen van de stad zoals loodsen of fabrieksgebouwen elkaar ontmoeten en creëren. De gebouwen ombouwen tot een plek waar kleinen ateliers aanwezig kunnen zijn voor beginnende ondernemers (pop-up stores etc). Kleine start-up bedrijfjes waar aan up-cycling kan gedaan worden, een koffiebar, een broodjesbar, eigengemaakte kleding, een boer met kleine tuin en dieren … in een aangename ruimte waar ook plaats is om elkaar te ontmoeten.

Overal in Brussel komen kleine tuintjes op in de publieke ruimte. Er zijn ook vzw's die zich inzetten om tuinieren in de stad te promoten en zij hebben vaak te veel succes of te weinig ruimte. Veel mensen en vooral gezinnen met kinderen zijn op zoek naar groene ruimte in de stad. Tegelijk leven veel ouderen in eenzaamheid. Zij zijn vaak weinig mobiel en afhankelijk van hun verzorgers. Als de tuinen van rust-en verzorgingstehuizen kunnen worden opengesteld als gemeenschapstuin, dan vinden gezinnen een plekje om te tuinieren en ouderen meer sociaal contact op de plek waar ze wonen. En zo leren kinderen en volwassenen tuinieren, de natuur beter begrijpen en respecteren en krijgt de biodiversiteit in de stad een boost.

Meer zitbanken op brede stoepen helpt burgers gratis te gaan zitten en een praatje maken met anderen.

Taking the example for the Netherlands, where they created a world-wide series of encounters between seniors (focusing on those that are isolated and/or that live alone) with young citizens. Furthermore, the idea is to create long-lasting bonds, always accompanied by mediation with professionals, in which both parties voluntarily teach each other something and make each others' dream possible, eg. travelling to the coast. Lastly, the biggest aim of this is to break the gap between generations, end loneliness in elderly people but without forgetting to preserve their normal-life and routine stories of their numerous years because they must be preserved and sometimes are a real source of inspiration for the younger generations even if at first they might seem useless, borning and banal. This encounters could be recorded in order to keep a trace of it, further reflect on the encounters while doing the production and in order to share it with other people, eg. social media or public TV.

Sint-Gorikspleintje-vol-terrasjesvolk uitlaat- en dus autovrij. Kristof B.