Ontmoeten

Hoe kunnen we elkaar meer ontmoeten in Brussel?

We need to review and revalue our needs and to go back in the society, for the first time humanity is the state of self-actualization. This is the actual state where we should be maybe without this kind of technol-ogy but rather with an inner perspective. I believe that we need more open space and opportunities to meet groups, meditation or other! We must communicate out of virtual reality! We must connect in a safe space! We must heal from souls disaster and confusion. And if I can say more important to start pay attention to the gap between insiders-outsiders model in a micro-macroschele. Tzina

Sommige buurten in de stad zijn somber en triest. De stad verdient meer kleur. In sommige buurten, bvb Yser, is er niets voor jongeren. Wij willen open plekken met wat natuur en jeugdhuizen.

Door in alle aspecten van het leven in de stad systematisch, informatie, inspraak en zelfbeheer op buurt- en wijkniveau te organiseren. De VGC mag hier de plaats van de gemeenten niet innemen en moet zich beperken tot een aanvullend beleid. Zonder animatie blijven het dode plekken in de stad. Buurtbewoners zijn mondig genoeg om deze plekken mee te beheren.

Een buurtkeuken voor mijn wijk. Een plek waar buurtbewoners gratis komen koken, een workshop volgen, elkaar ontmoeten,... Ruben V.

Waarom niet één maal per maand een dansnamiddag van 14 tot 17 uur zoals in Wemmel en Molenbeek? In Brussel of Jette is er niet veel voor de senioren. Desiré P.

Jaarlijks organiseren we een intergenerationeel en multicultureel wijkfeest met een maximale participatie van de buurtbewoners. We zetten lokaal talent in de bloemetjes. Het evenement wordt gedragen door de tieners en jongeren rond La'J en D'Broej Centrum West. Andere partners worden uitgenodigd om hun steentje bij te dragen. Dit jaar hopen we 700 mensen te bereiken. Heb je interesse, contacteer één van onze jeugdhuizen en we bespreken graag met jullie wat mogelijk is of beter nog organiseer een wijkfeest in jouw buurt. Wij geven je graag onze ideeën en expertise door.

The idea would be to create a public non-denomenational holy place open to all religions and belonging to none. It would be a spiritual space for private prayer, meditation, and silence for individuals of all faiths. an example is the Rothko Chapel in Houston,Texas: https://en.wikipedia.org/wiki/Rothko_Chapel It is a chapel built for no specific religion but sanctified by all. It is also a place for "international cultural, religious, and philosophical exchanges".

Brussel heeft nood aan meer groene, publieke ontmoetingsplaatsen met een minimum aan recreatief aanbod dat generaties verbindt.

De Havenlaan moet ASAP worden aangepast. Auto's razen daar over die oneffen kasseien. Heel het kanaal moet trouwens aangenamer zijn en een plaats worden waar de mensen samenkomen en niet in klassen worden verdeeld. Samia Z.

Taking the example for the Netherlands, where they created a world-wide series of encounters between seniors (focusing on those that are isolated and/or that live alone) with young citizens. Furthermore, the idea is to create long-lasting bonds, always accompanied by mediation with professionals, in which both parties voluntarily teach each other something and make each others' dream possible, eg. travelling to the coast. Lastly, the biggest aim of this is to break the gap between generations, end loneliness in elderly people but without forgetting to preserve their normal-life and routine stories of their numerous years because they must be preserved and sometimes are a real source of inspiration for the younger generations even if at first they might seem useless, borning and banal. This encounters could be recorded in order to keep a trace of it, further reflect on the encounters while doing the production and in order to share it with other people, eg. social media or public TV.

Ik ben vaak alleen overdag, thuis. Ik heb een zwakke gezondheid en ik mis het om met mensen te praten gedurende de soms lange dagen. Ik zou de politiek in kunnen gaan, maar ik ben te eerlijk dus hebben ze mij geweigerd ;-) Maar een ander idee is, omdat ikzelf zo creatief ben, om een tekenatelier of muziekatelier te starten. Ik weet, er zijn veel academies en kunstscholen. Maar vaak s avonds enkel en ook moet je een volledig jaarplan volgen. In diezelfde academies of scholen zou ik een aanbod willen van vrijblijvende, ik bedoel, je mag binnen en buitenlopen als je wilt zonder afspraak, modules. Samen teken en schilderen of muziek maken, jammings. Het leunt fel aan bij ergotherapie. In psychiatrische instellingen heb je vaak overdag tekentherapie en muziektherapie. Bijzonder leuk. Maar ik ben te gezond om daar aan deel te nemen om het zo te stellen. Ik mis het. Overdag. Vrijblijvend. Geen volledig jaarplan. Maar op namiddagen tussen 14u en 16u bijvoorbeeld. Als ik zin heb.

Het idee van Brussel 2000 opnieuw opnemen en aan de betere kunstenaars hier en daar ontwerpen vragen voor fonteinen. Water en kunst brengen mensen samen, plus, de stad bruist ervan! Luk L.

Laagdrempelige initiatieven die inspelen op de lokale ‘goestingen’. Vb. straatconcertjes, speelstraten, gedeelde tuinen, Tournevis initiatieven, mobiele bar/bakovens,…

Dat is een verhaal van kennis en voeling met de stad, bruggen bouwen tussen de verschillende gemeenschapsinitiatieven en inspelen op de noden, wensen en mogelijkheden die de Brusselaars aangeven. Zo zijn er talrijke bewonersinitiatieven die daadwerkelijk veel gemeenschapsvorming te weeg brengen, ook initiatieven van bedrijven (vb. Brussels Beer Project, Growfunding…).

Ik droom van een wijk(je) waarin je woont met je woons: "wijkwoonst". Waarin er geen zwakke bewoners zijn, want deze worden opgevangen en ondersteund. "wijkondersteuners" - "wijkouders": zij geven in de eerste plaats vertrouwen, een luisterend oor. Je kan er naar vluchten, zij verwijzen door, zij geven inzicht, informatie en advies. Zij staan je bij, wanneer je met Levensvragen zit. Geen EHBO-post, maar een EHBL-wijkpost. gratis, dag en nacht. De zwakke bewoner is m.i. de meest essentiële gewoner van de woonstwijk en het is deze die het algemeen welzijn ervan bepaalt en de wijk tot een "wijkwoonst" maakt. Ellen B.-H.

Maak van elke boom in de stad een monument en verander het naar een "babbel tree". Met een lange bank rond het boom, waar mensen kunnen even zitten, even wachten, of met elkaar praten… Voorbeeld te vinden aan voet van de lift van de Justitiepaleis in de Marollen.

Respect moet je verdienen, zeker in Brussel. De autochtone Vlaming is notoir onbeholpen in de sociale omgang. Als eerste groeten - in het Nederlands - , zich voorstellen, eventueel een hand reiken: hoeveel Vlamingen doen dit spontaan bij een ontmoeting ? Het gebeurt zelfs niet dikwijls tussen Vlamingen onderling die mekaar de eerste maal ontmoeten . We zeggen graag dat we de underdog zijn alhoewel dat allang niet meer het geval is. Hier is echt behoefte aan een culturele breuk met het verleden. Zeker in Brussel waar we “onzichtbaar” zijn. Werk hieraan via het VGC en het Nederlandstalig onderwijs in Brussel. Hoogdringend.

Hier en daar genoot ik in andere steden van familievriendelijke cafés. In Brussel zijn er heel weinig en zijn ze telkens een groot succes. Zo'n groot succes dat ze overvol zitten en daardoor minder gezellig worden. In in sommige delen van Brussel zijn er helemaal geen familievriendelijke cafés, zoals in Laken, Jette, Ganshoren ... waar nochtans veel jonge gezinnen wonen. Wat bedoel ik met een familievriendelijk café? Voldoende ruimte voor kinderen die niet kunnen stilzitten, een speelhoekje, boeken en gezelschapsspelen voor groot en klein, een hoekje voor de buggy's, een verschoontafel, een hoekje waar je rustig borstvoeding kan geven, een menukaart met porties voor groot en klein, schappelijke prijzen... Altijd fijn als de kinderen bijvoorbeeld hun eigen verdieping hebben. Dan kunnen de volwassenen relatief rustig onder elkaar babbelen, niet midden van het gejoel en gestoei van hun kinderen. En nee, een kindermenu hoeft niet altijd spaghetti, chicken nuggets, frietjes ... te zijn.

Een gewestelijk ontmoetingspunt om, rond en voor de stedelijke commons te ondersteunen, versterken en netwerken. Deze gewestelijke commonsplek heeft lokale vertakkingen die de gewestelijke dynamiek vertalen in nabijheid en inclusiviteit. Het commonshuis is een leer- en doeplek. Het is een gezellige en levende verzamelplek voor de veelheid aan initiatieven die op een niet extractieve manier omgaan met onze stedelijke resources en gemeenschappen. Denk: Amsterdam's Pakhuis De Zwijger meets het Gentse TimeLab.

Bijvoorbeeld door projecten met kinderen of jongeren in Woonzorgcentra. Goede praktijkvoorbeelden die al bestaan: Papy Boom (Molenbeek) van verpleger Youssef Kaddar, intergenerationele projecten van Labolobo (Jette)

Gemeentes als Molenbeek zijn al zwaar bedeeld, maar andere buurten, waar ook veel kansarmoede is, maar die niet in de gebruikelijke 'gemeentes' vallen, komen momenteel veel te weinig in aanmerking. Ik woon in Laken, dichtbij een pleintje dat veel potentieel heeft, het is groen, veel kinderen spelen er, er is kans tot ontmoeten... Maar dit wordt sinds jaren geteisterd door drugsdealers en hangjongeren, die overigens niet uit de buurt komen, maar zo wel ontsnappen aan de sociale controle. Dit zorgt ervoor dat ouders hun kinderen niet meer buiten laten spelen, er overlast is etc. Waarom niet meer open en aanwezig jeugdwerk op deze plaatsen? De infrastructuur is er, nu nog geëngageerde organisaties en jeugdwerkers.

Eén dag per jaar vieren buren samen feest in hun straat. Zo kunnen mensen hun buren beter leren kennen. Voor deze dag wordt Brussel een tweede keer per jaar autovrij gemaakt zodat er plaats is op straat om te feesten.

Op het feest van 11 juli een taptoe in de straten met fanfares/muziekkorpsen uit de vijf Vlaamse provincies.

In onze multiculturele samenleving is het belangrijk om echte ontmoetingen te organiseren, plaatsen waar iedereen zich welkom voelt en er ook echte uitwisseling kan zijn. Ook voor vele migranten is het soms moeilijk goed te functioneren in het multiculturele landschap dat Brussel rijk is. Niet iedereen is dat gewoon en vaak komen we uit veel minder multiculturele gebieden. “El vivir juntos en Bruselas, vivir con muchas culturas y nacionalidades no es facil para mucha gente” Sommige latinos voelen ook een vermeende soort ‘verstoting’ door de Belgen, vaak door een gebrek aan informatiedoorstroom.