Ontmoeten

Hoe kunnen we elkaar meer ontmoeten in Brussel?

Laagdrempelige, gratis activiteiten waarbij mensen elkaar ontmoeten door samen te dansen of aan sport te doen. Een mooi voorbeeld van hoe dit kan is Swing Connects, een organisatie die nieuwkomers en vluchtelingen samenbrengt met andere Brusselaars door middel van (gratis) danslessen, gevolgd door een maaltijd. “This will keep us fit, will help us meet other people, and will bring us joy.”

Bekijk ontmoeting vanuit de ogen van de Brusselaars: die denken niet in hokjes of gemeenschappen, ze gaan waar ze het gezellig en interessant vinden, daar waar hun vrienden bijeenkomen. Denk daarom over de gemeenschappen heen (NL vs FR, internationale gemeenschap..). Brussel is heel internationaal en deze internationaliteit is een kracht. Mensen die naar hier komen voor hun studies of job, kennen weinig mensen en zijn op zoek naar een toffe gemeenschap, a sense of home and belonging. Laten we zeker ook oog hebben voor deze groep.

Eugène Plasky was a landscape painter. We would be surprised to see that the Avenue and the Square named after him is a car park. Let’s turn Square Plasky into a park where people can meet (incl.playground) and the roundabout into a place de rencontre/Ontmoetingszone so that restaurants and cafes can expand their terraces. And lets use the space between the trees of the avenue to create more green space and a cycling lane from Meiser to Jamblinne de Meux.

De coronatijden leren hoe belangrijk lokale publieke ruimte is. Buurtgroen (buurttuinen), zitplekken, ruimte voor fysiek (sport, beweging, spelen) en mentaal (lezen, drempelhangen, liggen), trage (en zachte) mobiliteit ... Hanne V.R.

Een extra autoloze zondag. De eerste zondag van juni met de thema: “straat rendez-vous”. De buren van elke straat worden uitgenodigd om een potluck brunch te organiseren, om elkaar beter te leren kennen. Organisatie comités kunnen eventueel tafels, stoelen en tenten aan de gemeente lenen.

De VGC zou ontmoetingen tussen buren kunnen bevorderen. Brussel is een stad die veel mooie parken en openbare plekjes heeft om vergaderingen te houden. Zodra de regering de maatregelen tegen het corona heeft versoepeld, zouden buren vaker kleine meetups kunnen doen. Bijvoorbeeld voor een kopje koffie of thee en iets babbelen. Het is belangrijk om je buren te ontmoeten, want dat helpt natuurlijk om onterechte vooroordelen aan te pakken en om een sterke sociale weefsel in te stellen.

Niet alleen voor kinderen en jongeren, maar ook voor volwassenen sport aanwenden als ontmoetingskansen en hier actief op inzetten.

Mijn idee is geïnspireerd op een combinatie van verschillende stadswijken die ik zelf heb leren kennen tijdens verschillende Europese citytrips en als een geweldig, rustgevend en kwaliteitsvol heb ervaren. Je moet het beschouwen als een mix van de Flutgarden in Berlijn, de Jardin del Turia in Valencia met snuifje la Seine beach de Paris of gewoonweg een 'ne goeie' sfeervolle Bxl Bad. Ik zou graag vanaf de Knal Centre Pompidou een stadspromenade willen maken gelijklopend met het water met drijvende winkels, publieke spaces, bars en restaurants langs een verlaagde kade tot aan de Dansaertstraat (of zelfs verder) om verschillende stadswijken te gaan verbinden met elkaar, maar waar je ook kunt ontsnappen aan het drukke stadsleven en tot rust kan komen.

Net zoals er een Chinese of Italiaanse wijk is in iedere Amerikaanse grootstad, wat de cohesie en het samenlevingsgevoel van die mensen ten goede komt... wil ik een rusthuis/cohousing voor homos. Niet verplicht he! Het is een eigen keuze. Uit onderzoek ism de universiteit van Gent blijkt dat de helft van de gay respondenten zin heeft in zo een project wat overwegend en niet uitsluitend gay is. Nu bestaat de optie niet en kan men niet kiezen en ik wil een keuzemogelijkheid. LGBT rusthuizen bestaan al in Amsterdam, Berlijn, Stockholm en Philadelphia. Het lost de eenzaamheid op. Eigen keuze. Opzoeken van gelijkgezinden. Een Joods rusthuis bestaat bijvoorbeeld ook. Geen grijze eenheidsworst. Het discrimineert hetero's zeker niet, dat is meestal een gemeen drogargument van tegenstanders die het niet goed menen met de homo's. En je kiest zelf of je erin wilt of niet. Ik wil die keuze. Ik wil mijn smurfendorp! (En dan ben ik smurfin ;-) )

Ontmoeten. Ik ga ook niet akkoord met het nieuw verkeersreglement sinds 1 januari 2020 dat kinderen en kleinkinderen twee euro per uur moeten betalen om te parkeren, voor enkel een bezoekje. Minder luchtvervuiling door betalen is een pleister op een houten been. Georges V.

De A12 loopt feitelijk tot aan het kanaal. Hij snijdt daarbij het OLV-voorplein doormidden om dan onder de spoorweg te duiken. Een simpele ingraving en overkapping van die vierbaansweg tot achtyer de kerk en waarom niet ineens tot overzijde kanaal kan aan heel het plein en Koninginnelaan weer de grandeur schenken waarmee ze aangelegd werden. Is toch landmark in het koninklijk tracé. Dat zou resulteren in commercieel en sociaal leefbaar dorplsplein, inclusief museum epitaaf, crypte, toegang deel koninklijk domein, infobalie in het voormalig station...Zitbanken en werkende fonteinen nodig. Revalorisatie van de voetgangerstunnel Alban-Chambon inbegrepen. Doorsteek naar pocketpark De (koninklijk) Halte is reeds gepland. Wordt deel van groene wandeling langs Sint-Annadreef. Dit idee is op meerdere thema's toepasselijk trouwens.

A la het Australische systeem, op openbare plaatsen elektrische barbecues installeren die gebruikt kan worden door iedereen.

De concentratie van bewoners op bepaalde plaatsen in Brussel is te groot. Wij hebben nauwelijks ademruimte en dat zorgt voor spanningen. Er is dringend nood aan ruimtes, parken en jeugdhuizen waar we met een minimum aan aanbod op een zinvolle manier elkaar kunnen ontmoeten.

Overal in Brussel komen kleine tuintjes op in de publieke ruimte. Er zijn ook vzw's die zich inzetten om tuinieren in de stad te promoten en zij hebben vaak te veel succes of te weinig ruimte. Veel mensen en vooral gezinnen met kinderen zijn op zoek naar groene ruimte in de stad. Tegelijk leven veel ouderen in eenzaamheid. Zij zijn vaak weinig mobiel en afhankelijk van hun verzorgers. Als de tuinen van rust-en verzorgingstehuizen kunnen worden opengesteld als gemeenschapstuin, dan vinden gezinnen een plekje om te tuinieren en ouderen meer sociaal contact op de plek waar ze wonen. En zo leren kinderen en volwassenen tuinieren, de natuur beter begrijpen en respecteren en krijgt de biodiversiteit in de stad een boost.

Duizenden gezinnen wonen in kleine appartementen, zelfs zonder balkon. Als deze 18 ha toegankelijk zijn dan vermindert de druk op de andere schaarse groene ruimtes in het gewest. Voor de privacy van de koninklijke familie is er zeker ook een oplossing.

Een eentalige politieagent snauwt je toe dat hij geen Nederlands begrijpt, niet gehinderd door enige vorm van gêne of wellevendheid tegenover de burger, die meestal ondergaat. Steeds meer Brusselaars doorlopen het Nederlandstalig onderwijs. Waarom zo weinig Nederlandstalige assertiviteit in Brussel ? De VGC zou via het onderwijs daaraan kunnen werken : wat betekent burgerzin in het contact met de overheid in een officieel tweetalige stad ? Wat betekent het voor de burger en wat betekent het voor de overheidsdienaar ? Wat mogen we verwachten en eisen ? In Bruzz is er nog nauwelijks iets te merken van deze realiteit, nochtans de essentie van de Vlaamse aanwezigheid in Brussel. De opinie-en brievenrubrieken heeft men afgevoerd. De kosmopolitische culturele jongerenscène domineert nu het imago van Bruzz. Alsof we enkel mogen aanwezig zijn als we ons uitsloven voor de anderstaligen.

One day a month planting more greenery in the city with volunteers. Example every first friday of the month planting trees and flowers.

Urbanisten horen de wegbereiders naar de toekomst te zijn. Niets daarvan te merken in Brussel, waar deze ontwerpers blijkbaar nog nooit over klimaatopwarming gehoord hebben. 40° op de hernieuwde bakoven Brouckère, geen probleem: er staan 6 boompjes in een hoekje verstopt. De heraanleg van pleinen is enkel gericht op consumentisme en het organiseren van commerciële mega evenementen en dient niet zoals men het wil doen uitschijnen voor het welzijn van de bewoners. Daarom: meer bomen en meer gras i.p.v. piétonniers te plaveien met dure slecht geplaatste grauwe stenen die de piétons het gevoel geven door een toonzaal van graniet te wandelen. Munt, Flagey, Jourdan, Parvis, St-Géry, Brouckère en nu ook Beursplein (1 boom!): allen in hetzelfde grijze stenen bedje ziek. Voor park & plein met banken met rugleuning waar ook oude mensen zich kunnen verpozen moet de Brusselaar zich nog steeds verplaatsen naar de tijd van tiran-visionair Leopold II. Daarom: doe a.u.b. een grote inhaaloperatie en p

Met duizenden zijn ze, de Brusselse vrijwilligers die zich week na week inzetten voor een leefbare maatschappij. Zoveel passie en overgave verdient appreciatie.

Banken in de stad zijn plekken voor informele, ongedwongen, kleine ontmoetingen, ze geven kansen tot lichte bindingen, maar kunnen evenzeer broedplaatsen van gemeenschappen zijn. Er staan veel te weinig banken in Brussel en de meeste banken zijn saai en stimuleren geen oogcontact of gesprek. Ik dacht aan een wedstrijd waarin scholen, kunstacademies, kunstenaars, maar evenzeer creatieve burgers, ontwerpen voor "ontmoetingsbanken" kunnen insturen, die door een jury beoordeeld worden. De knapste en vooral meest ontmoetings-bevorderende banken worden geproduceerd door beroepsopleidingen lassen, houtbewerking, ... in samenwerking met de ontwerper van de bank. De banken worden verspreid over Brussel op strategische plaatsen, in publieke ruimten, maar misschien ook daar waar publieke ruimten overgaan naar private ruimte, op verborgen plekjes in buurten. Er kan zelfs een wandelroute ontworpen worden langs de ontmoetingsbanken, opdat "bang voor elkaar", "bank voor elkaar" wordt.

Bijvoorbeeld door projecten met kinderen of jongeren in Woonzorgcentra. Goede praktijkvoorbeelden die al bestaan: Papy Boom (Molenbeek) van verpleger Youssef Kaddar, intergenerationele projecten van Labolobo (Jette)

In de binnenstad is extra nood aan rustige groene ruimte, terwijl vele daken onbenut blijven. Door daken van openbare gebouwen in te richten en open te stellen voor het publiek, kan je die extra ruimte creëren waar mensen in alle rust mekaar kunnen ontmoeten. Leegstaande zolders zouden ter beschikking kunnen gesteld worden voor creatieve ateliers, zo creëer je noodzakelijke ruimte voor creatieve beroepen die er ook mekaar kunnen ontmoeten.

Facebook gaf ons Obama en Trump. Facebook gaf ons gele hesjes, de klimaatsbetogingen en de Arabische revoluties, enzoveel meer. Een sociaal medium kan veel bereiken. En het zijn niet de algorithmes maar zij die die schrijven en die aan de knopjes zitten die bepalen wat je ziet. Ik denk dat het van belang is een eigen sociaal medium te hebben in Brussel, in Belgie, in Europa en niet afhankelijk te zijn van een buitenlands beleid cfr het Amerikaanse Facebook of het Chinese Tik Tok. China heeft ook een eigen WeChat en weert Facebook. Die zijn slimmer dan wij. Je kan informatie verspreiden en samenhorigheid creeren met een eigen sociaal medium. Het helpt tegen de eenzaamheid. We hebben nu Hoplr in Belgie, maar dat moet nog uitgebouwd worden en is teveel eenrichtingsverkeer van bovenaf. Net zoals Sint-Truiden, my hometown, een eigen app heeft. Een eigen sociaal medium op poten zetten is nog beter dan een eigen TV kanaal of krant zoals BRUZZ en gaat nog dieper. Wie regelt de knopjes? Ik wil.