Ontmoeten

Hoe kunnen we elkaar meer ontmoeten in Brussel?

Op het feest van 11 juli een taptoe in de straten met fanfares/muziekkorpsen uit de vijf Vlaamse provincies.

Ik ben vaak alleen overdag, thuis. Ik heb een zwakke gezondheid en ik mis het om met mensen te praten gedurende de soms lange dagen. Ik zou de politiek in kunnen gaan, maar ik ben te eerlijk dus hebben ze mij geweigerd ;-) Maar een ander idee is, omdat ikzelf zo creatief ben, om een tekenatelier of muziekatelier te starten. Ik weet, er zijn veel academies en kunstscholen. Maar vaak s avonds enkel en ook moet je een volledig jaarplan volgen. In diezelfde academies of scholen zou ik een aanbod willen van vrijblijvende, ik bedoel, je mag binnen en buitenlopen als je wilt zonder afspraak, modules. Samen teken en schilderen of muziek maken, jammings. Het leunt fel aan bij ergotherapie. In psychiatrische instellingen heb je vaak overdag tekentherapie en muziektherapie. Bijzonder leuk. Maar ik ben te gezond om daar aan deel te nemen om het zo te stellen. Ik mis het. Overdag. Vrijblijvend. Geen volledig jaarplan. Maar op namiddagen tussen 14u en 16u bijvoorbeeld. Als ik zin heb.

Er zijn bijna geen ping pong tafels op straat in Brussel. Vroeger waren er in de zomer ping pong tafels op de Anspachlaan aan de beurs. Mensen van alle leeftijden, origines, rijk/arm kwamen samen om eventjes ping pong te spelen, Ik leerde er daklozen, studenten, werkende mensen kennen en dat schepte toffe momenten , je leerde mensen kennen, een band maken, we luisterde naar elkaars verhalen, het was een echte gemeenschap Volgens mij moet het niet moelijk en niet duur zijn om ergens ping pong tafels neer te zetten. Ik leg ook een filmpje hieronder vanuit New York die me veel deed denken aan hoe het toen op de Anspachlaan aan de gang ging. https://www.youtube.com/watch?v=Wc5H9m3f0ME

Beste; ik zou willen vragen om de Nederlandstalige senioren niet te vergeten. Meer en meer neemt het Engels en het Frans het over in de culturele sector, waardoor er een groot aantal mensen niet meer aan bod komt vb. het festival Wowemen in 't Kaaitheater: niets in het Nederlands!! En In De Markten, de Pianofabriek en andere wordt er vaak enkel Frans of Engels gesproken tijdens bepaalde activiteiten. Elisabeth W.

Bonjour, je trouve que Bruxelles manque de zones tranquilles et arborées ou on peut s'asseoir pour discuter (les seniors seraient ravis et cela pemettrait un "controle social à l'ancienne"). Exemple: l' avenue Général Bernheim à Etterbeek , place du 11 novembre, mini parc de la VUB, Les places gagneraient à retrouver leur verdure (ex Place Flagey ...). Merci!

De VGC bevordert toenadering (ontmoeting) tussen inburgeraars en andere Brusselaars via erkenning en ondersteuning van hun respectievelijke organisaties en bevordering van optimaal gebruik van bestaande ontmoetingsruimtes zoals de Gemeenschapscentra.

The idea would be to create a public non-denomenational holy place open to all religions and belonging to none. It would be a spiritual space for private prayer, meditation, and silence for individuals of all faiths. an example is the Rothko Chapel in Houston,Texas: https://en.wikipedia.org/wiki/Rothko_Chapel It is a chapel built for no specific religion but sanctified by all. It is also a place for "international cultural, religious, and philosophical exchanges".

Gratis koffiebusje en praten met politie. Verschillende generaties samenbrengen in een zaal. Drank en eten aan democratische prijzen. Meer gratis winkels. Elke gemeente een givebox. Marie Luce D.

Vooral in Brussel Centrum is er zo weinig gezellig groen met een bankje erbij. (Warandepark is drukbezocht, in de voetgangerszone zitten veel junkies / alcoholverslaafden / daklozen, ook aan Fontainas is het park drukbezocht, ...) De droom: Tuinstraatjes waar je fijn kan slenteren en het gezellig vertoeven is. In elke straat wat bomen en een bankje, waar je kan kletsen met buren. Gezellige en rustige kleine parkjes of openbare tuintjes, op wandelafstand voor iedereen.

Er zijn veel co-working ruimtes in Brussel maar hier betaal je steeds veel geld voor. Voor jongeren is dit daarom geen optie. Nochtans een zeer nuttige ontmoetingsplek.

Vakantie mogelijkheden in eigen stad, wegens corona. Van 1 juli tot en met 30 september. In vier plekken in Brussel: tussen het kanaal van 1000 Brussel en Tour & Taxi. In Laken, dichtbij de Atomium. In Ter Kamerenbos en in Anderlecht (aan het kanaal achter de IKEA tot aan Van Paepsembrug) foodtrucks of guinguettes met meer dan pizza’s en hamburgers, wel met smaken van de vier streken van de wereld Afro-Caraíbische Belgo-Westerse Indo-Asiatische Magrijbeens-Oosterse Gratis strandstoelen, picknick banken, pootjesbaden, klimpiramide en rolschaatsen parcours voorzien…

Respect moet je verdienen, zeker in Brussel. De autochtone Vlaming is notoir onbeholpen in de sociale omgang. Als eerste groeten - in het Nederlands - , zich voorstellen, eventueel een hand reiken: hoeveel Vlamingen doen dit spontaan bij een ontmoeting ? Het gebeurt zelfs niet dikwijls tussen Vlamingen onderling die mekaar de eerste maal ontmoeten . We zeggen graag dat we de underdog zijn alhoewel dat allang niet meer het geval is. Hier is echt behoefte aan een culturele breuk met het verleden. Zeker in Brussel waar we “onzichtbaar” zijn. Werk hieraan via het VGC en het Nederlandstalig onderwijs in Brussel. Hoogdringend.

Leefbaarheid en samenleven gaan hand in hand: - Verbeteren en verdere uitbouw van de groene ruimtes - ontmoetingsplaatsen & rustpunten - De verscheidenheid van onze Brusselse bevolking gebruiken in een gezamenlijk project, via o.a. gemengde burgerparticipatie, gemeenschappelijke buurtfeesten,... Kleinschalig is daarbij best OK - Betrekken van de bevolking in de democratische besluitvorming van het Brussels gewest (bestaande succesvolle experimenten zoals de Italiaanse gemeente Torres)

Ik heb in verschillende dorpen/steden gewoond. En heb meermaals meegedaan aan een straatfeest in mijn eigen straat. In veel gevallen is er zo weinig contact met onze eigen buren, dat is spijtig want je buren goed kennen creert een gevoel van veiligheid en inclusiviteit. De straat wordt dan voor een dag afgesloten voor het verkeer en kinderen kunnen op straat spelen en iedereen komt samen en ontmoet elkaar. Er wordt zelfgemaakte soep of cake uitgedeeld en gepraat en gelachen. Het is de ideale moment om je buren te leren kennen, ook is de drempel voor de bewoners kleiner om mee te doen als het feest in hun eigen straat gebeurt dan ergens anders in de buurt. Het is belangrijk dat dit initiatief getrokken wordt door mensen van de straat, maar dat de gemeente eventueel wel kan helpen met signalisatie voor het afsluiten van de straat eventuele tafels en stoelen, een partytent. Ik zie dit vooral als iets dat kan gebeuren in kleinere straten in woonwijken.

Het De Broeckère plein werd onlangs gerenoveerd... en volbekleed met steen. Dit geld ook voor het pleintje voor de Beurs. Grijs, saai, hard, zonder zelfs één boompje. Nochtans zijn de baten van groen en natuur ondertussen welbekend in steden. Het maakt ze aantrekkelijker, creëert ontmoetingsruimtes, brengt zuurstof in de stad, dempt de warmte, voorziet schaduwplekken in tijden van hitte en vangt water op in tijden van wateroverlast. Vergroening is nodig op onze verharde Brusselse pleinten en avenues. Het maakt de stad mooier en klimaatrobuust. Als we dan toch gaan ingrijpen in de publieke ruimte, laten we op zijn minst een paar bomen planten, toch?

Ik denk eerlijk gezegd dat Openbaar Vervoer gratis dient te zijn en betaald moet worden met belastingen waarbij de grootste schouders de zwaarste lasten moeten dragen. Het persoonlijk vervoer voor minder mobiele mensen dient beter uitgebouwd te worden. Nu zijn er amper of geen chauffeurs, vaak vrijwilligers, voor mindervaliden. En dit ook voor vrije tijd activiteiten! Een taxi of Uber is bijzonder duur als men naar Leuven of Antwerpen wilt gaan zonder het openbaar vervoet te nemen als dat te vermoeiend of te moeilijk is. Zieken en oudere mensen zijn zo de pineut als ze geen netwerk hebben waarin iemand een wagen heeft en hen wilt brengen. Ik zie ook amper oudere mensen op de bussen en in de trams. In tegenstelling tot in Stockholm bijvoorbeeld waar veel ouderen nog de bus nemen. Omdat het daar kan. Er is daar plaats in de bus. De bus helt aan de zijkant tot op het trottoir waardoor deze mensen beter kunnen opstappen. De chauffeur start pas als iedereen zit. Belletjes overal.

Bij een aanbod voor kinderen ook een aanbod voor ouders meegeven. Zo kunnen ze elkaar ontmoeten, nieuwe dingen leren en info krijgen over thema's die voor hen ook belangrijk zijn. Said

Publieke barbeques in stadsparken. Want wij in het centrum hebben geen tuin. Dit brengt ook buren bij elkaar. E.M.E.

Wijkfeesten in elke buurt waar verschillende buren met verschillende nationaliteiten samen kunnen komen, elk met hun eigen culinaire specialiteiten, om elkaar beter te leren kennen. Samen eten is een goed excuus om de conversatie te beginnen.

Facebook gaf ons Obama en Trump. Facebook gaf ons gele hesjes, de klimaatsbetogingen en de Arabische revoluties, enzoveel meer. Een sociaal medium kan veel bereiken. En het zijn niet de algorithmes maar zij die die schrijven en die aan de knopjes zitten die bepalen wat je ziet. Ik denk dat het van belang is een eigen sociaal medium te hebben in Brussel, in Belgie, in Europa en niet afhankelijk te zijn van een buitenlands beleid cfr het Amerikaanse Facebook of het Chinese Tik Tok. China heeft ook een eigen WeChat en weert Facebook. Die zijn slimmer dan wij. Je kan informatie verspreiden en samenhorigheid creeren met een eigen sociaal medium. Het helpt tegen de eenzaamheid. We hebben nu Hoplr in Belgie, maar dat moet nog uitgebouwd worden en is teveel eenrichtingsverkeer van bovenaf. Net zoals Sint-Truiden, my hometown, een eigen app heeft. Een eigen sociaal medium op poten zetten is nog beter dan een eigen TV kanaal of krant zoals BRUZZ en gaat nog dieper. Wie regelt de knopjes? Ik wil.

Door kleine aanpassingen in de openbare ruimte kunnen plekken gecreëerd worden die uitnodigen tot ontmoeting: picknicktafels, banken, zithoekjes, …

Intergenerationele woonprojecten opstarten. Daar wonen zowel gezinnen met jonge kinderen, ouderen, studenten uit de zorgsector... Het cafetaria kan dienen als ontmoetingsplaats. Omer

Net zoals er een Chinese of Italiaanse wijk is in iedere Amerikaanse grootstad, wat de cohesie en het samenlevingsgevoel van die mensen ten goede komt... wil ik een rusthuis/cohousing voor homos. Niet verplicht he! Het is een eigen keuze. Uit onderzoek ism de universiteit van Gent blijkt dat de helft van de gay respondenten zin heeft in zo een project wat overwegend en niet uitsluitend gay is. Nu bestaat de optie niet en kan men niet kiezen en ik wil een keuzemogelijkheid. LGBT rusthuizen bestaan al in Amsterdam, Berlijn, Stockholm en Philadelphia. Het lost de eenzaamheid op. Eigen keuze. Opzoeken van gelijkgezinden. Een Joods rusthuis bestaat bijvoorbeeld ook. Geen grijze eenheidsworst. Het discrimineert hetero's zeker niet, dat is meestal een gemeen drogargument van tegenstanders die het niet goed menen met de homo's. En je kiest zelf of je erin wilt of niet. Ik wil die keuze. Ik wil mijn smurfendorp! (En dan ben ik smurfin ;-) )

Online platform / App waar mensen die graag iets willen doen om de daklozen te helpen een bank of logeerbed, maaltijd of warme douche voor één of enkele nachten kunnen aanbieden. Op die manier kunnen we meer in contact treden met mensen in deze situatie en zou er een wederzijdse boeiende uitwisseling ontstaan. Ook zou het voor beide partijen het leefcomfort te verhogen, de dakloze zal aan zijn kant een betere lichamelijke verzorging hebben en minder gauw ziek worden en de gastheer/-vrouw voelt zich opgelucht om iets te kunnen betekenen in een probleem dat zich met de dag verergert. Praktisch gezien zijn er veel drempels, maar met de betrokkenheid van de juiste instanties zouden deze niet onoverkoombaar zijn.