Getting together

How can we get together more often in Brussels?

Het idee van Brussel 2000 opnieuw opnemen en aan de betere kunstenaars hier en daar ontwerpen vragen voor fonteinen. Water en kunst brengen mensen samen, plus, de stad bruist ervan! Luk L.

Ik heb in verschillende dorpen/steden gewoond. En heb meermaals meegedaan aan een straatfeest in mijn eigen straat. In veel gevallen is er zo weinig contact met onze eigen buren, dat is spijtig want je buren goed kennen creert een gevoel van veiligheid en inclusiviteit. De straat wordt dan voor een dag afgesloten voor het verkeer en kinderen kunnen op straat spelen en iedereen komt samen en ontmoet elkaar. Er wordt zelfgemaakte soep of cake uitgedeeld en gepraat en gelachen. Het is de ideale moment om je buren te leren kennen, ook is de drempel voor de bewoners kleiner om mee te doen als het feest in hun eigen straat gebeurt dan ergens anders in de buurt. Het is belangrijk dat dit initiatief getrokken wordt door mensen van de straat, maar dat de gemeente eventueel wel kan helpen met signalisatie voor het afsluiten van de straat eventuele tafels en stoelen, een partytent. Ik zie dit vooral als iets dat kan gebeuren in kleinere straten in woonwijken.

Er zijn bijna geen ping pong tafels op straat in Brussel. Vroeger waren er in de zomer ping pong tafels op de Anspachlaan aan de beurs. Mensen van alle leeftijden, origines, rijk/arm kwamen samen om eventjes ping pong te spelen, Ik leerde er daklozen, studenten, werkende mensen kennen en dat schepte toffe momenten , je leerde mensen kennen, een band maken, we luisterde naar elkaars verhalen, het was een echte gemeenschap Volgens mij moet het niet moelijk en niet duur zijn om ergens ping pong tafels neer te zetten. Ik leg ook een filmpje hieronder vanuit New York die me veel deed denken aan hoe het toen op de Anspachlaan aan de gang ging. https://www.youtube.com/watch?v=Wc5H9m3f0ME

Mijn idee is geïnspireerd op een combinatie van verschillende stadswijken die ik zelf heb leren kennen tijdens verschillende Europese citytrips en als een geweldig, rustgevend en kwaliteitsvol heb ervaren. Je moet het beschouwen als een mix van de Flutgarden in Berlijn, de Jardin del Turia in Valencia met snuifje la Seine beach de Paris of gewoonweg een 'ne goeie' sfeervolle Bxl Bad. Ik zou graag vanaf de Knal Centre Pompidou een stadspromenade willen maken gelijklopend met het water met drijvende winkels, publieke spaces, bars en restaurants langs een verlaagde kade tot aan de Dansaertstraat (of zelfs verder) om verschillende stadswijken te gaan verbinden met elkaar, maar waar je ook kunt ontsnappen aan het drukke stadsleven en tot rust kan komen.

Ondanks sociale media, wordt er weinig gesproken. Er wordt weinig gepraat en nog minder geluisterd. En nu met Corona zullen veel mensen geisoleerd geraken. Een telefoonlijn waar je gratis naar kan bellen om je verhaal te doen. Ik weet 106 Tele-Onthaal bestaat, maar het hoeft niet zozeer om moeilijkheden te bespreken gaan. Maar gewoon, een praatje. Daarentegen, de luisteraar mag een opleiding genoten hebben om actief te luisteren. Een training? Alhoewel sommigen van nature of door hun opvoeding die gave hebben. Maar twintig jaar geleden hoorde ik zoveel spreken over psychologen die niet aan de bak geraakten of jonge dokters met lege wachtzalen? Loop ik achter? Is dat nu anders? Misschien zit daar talent bij? Tegen betaling mag dat ook zijn vind ik, vanuit de overheid of door de babbelaar. Want een luisterend oor is luxe vandaag de dag. Een goed gesprek is zeldzaam. Alle psychiaters zijn benomen. Misschien best ook de numerus clausus afschaffen voor de aspirant dokters en psychologen.

Groen is goed voor het gemoed. Brussel telt teveel grijze, stenen plekken waar enkel zwerfvuil ligt en waar hekkens rondom staan. Hier en daar een goed onderhouden plantsoen aanbrengen doet veel aan het stadsbeeld en creeert een ontmoetingsplaats voor iedereen.

De heraanleg van pleinen is enkel gericht op consumentisme en het organiseren van commerciële mega evenementen en dient niet zoals men het wil doen uitschijnen voor het welzijn van de bewoners. Daarom: meer bomen en meer gras i.p.v. piétonniers te plaveien met dure slecht geplaatste grauwe stenen die de piétons het gevoel geven door een toonzaal van graniet te wandelen. Munt, Flagey, Jourdan, Parvis, St-Géry, bakoven Brouckère en nu ook Beursplein (1 boom!): allen in hetzelfde grijze stenen bedje ziek. Voor park & plein met banken met rugleuning waar ook oude mensen zich kunnen verpozen moet de Brusselaar zich nog steeds verplaatsen naar de tijd van tiran-visionair Leopold II. Daarom: doe a.u.b. een grote inhaaloperatie en pas al die pleinen aan met meer groen en vooral bomen. Sloop afgedankte eigendommen en leg er parken aan. Wat zou het mooi geweest zijn als de parking 58 een park 20 was geworden met bomen, groen en kunst: een Kleine Zavel van de 21ste eeuw midden in de stad.

Het idee is simpel: foodtrucks en stalletjes, lange tafels, kleedjes er over en aanschuiven maar. Bij Anneessens Aperitieft parkeren in de zomer op een dag in de week een verrassend aantal foodtrucks. In het midden lange tafels en gezellig dineren.

Een duurzame keuken voor buurtbewoners op weekavonden; laagdrempelig, goedkoop, gezond en duurzaam eten én een ontmoetingsplaats met je buren. Kan georganiseerd worden in gemeenschapscentra of bedrijfsrestaurants die 's avonds niet benut worden.

Facebook gaf ons Obama en Trump. Facebook gaf ons gele hesjes, de klimaatsbetogingen en de Arabische revoluties, enzoveel meer. Een sociaal medium kan veel bereiken. En het zijn niet de algorithmes maar zij die die schrijven en die aan de knopjes zitten die bepalen wat je ziet. Ik denk dat het van belang is een eigen sociaal medium te hebben in Brussel, in Belgie, in Europa en niet afhankelijk te zijn van een buitenlands beleid cfr het Amerikaanse Facebook of het Chinese Tik Tok. China heeft ook een eigen WeChat en weert Facebook. Die zijn slimmer dan wij. Je kan informatie verspreiden en samenhorigheid creeren met een eigen sociaal medium. Het helpt tegen de eenzaamheid. We hebben nu Hoplr in Belgie, maar dat moet nog uitgebouwd worden en is teveel eenrichtingsverkeer van bovenaf. Net zoals Sint-Truiden, my hometown, een eigen app heeft. Een eigen sociaal medium op poten zetten is nog beter dan een eigen TV kanaal of krant zoals BRUZZ en gaat nog dieper. Wie regelt de knopjes? Ik wil.

Banken in de stad zijn plekken voor informele, ongedwongen, kleine ontmoetingen, ze geven kansen tot lichte bindingen, maar kunnen evenzeer broedplaatsen van gemeenschappen zijn. Er staan veel te weinig banken in Brussel en de meeste banken zijn saai en stimuleren geen oogcontact of gesprek. Ik dacht aan een wedstrijd waarin scholen, kunstacademies, kunstenaars, maar evenzeer creatieve burgers, ontwerpen voor "ontmoetingsbanken" kunnen insturen, die door een jury beoordeeld worden. De knapste en vooral meest ontmoetings-bevorderende banken worden geproduceerd door beroepsopleidingen lassen, houtbewerking, ... in samenwerking met de ontwerper van de bank. De banken worden verspreid over Brussel op strategische plaatsen, in publieke ruimten, maar misschien ook daar waar publieke ruimten overgaan naar private ruimte, op verborgen plekjes in buurten. Er kan zelfs een wandelroute ontworpen worden langs de ontmoetingsbanken, opdat "bang voor elkaar", "bank voor elkaar" wordt.

Urbanisten horen de wegbereiders naar de toekomst te zijn. Niets daarvan te merken in Brussel, waar deze ontwerpers blijkbaar nog nooit over klimaatopwarming gehoord hebben. 40° op de hernieuwde bakoven Brouckère, geen probleem: er staan 6 boompjes in een hoekje verstopt. De heraanleg van pleinen is enkel gericht op consumentisme en het organiseren van commerciële mega evenementen en dient niet zoals men het wil doen uitschijnen voor het welzijn van de bewoners. Daarom: meer bomen en meer gras i.p.v. piétonniers te plaveien met dure slecht geplaatste grauwe stenen die de piétons het gevoel geven door een toonzaal van graniet te wandelen. Munt, Flagey, Jourdan, Parvis, St-Géry, Brouckère en nu ook Beursplein (1 boom!): allen in hetzelfde grijze stenen bedje ziek. Voor park & plein met banken met rugleuning waar ook oude mensen zich kunnen verpozen moet de Brusselaar zich nog steeds verplaatsen naar de tijd van tiran-visionair Leopold II. Daarom: doe a.u.b. een grote inhaaloperatie en p

Het De Brouckèreplein is momenteel een steenvlakte. Een simpele oplossing is het plaatsen van mobile planten/boombakken, zo wordt het plein als ontmoetingsplaats een stuk aangenamer, hittebestendiger en blijft het beschikbaar voor evenementen.

Zet op pleinen/straten in Brussel meer (indrukwekkende) kunst of fonteinen (geen watersproeiers uit de grond zoals op De Brouckère, Ninoofsepoort en andere, maar echte fonteinten). Dit zorgt voor echte ontmoetingsplaatsen en verkoeling in de zomer. Dit moet niet alleen in het stadscentrum, maar in alle gemeenten van het BHG.

Het Flageyplein is momenteel een heel grote lege vlakte. Praktisch voor de markt maar heel onaangenaam gedurende alle andere dagen. Men zou ik het midden van het plein een vierzijdige “kiosk” kunnen plaatsen en elke zijde zou een ontmoetingsfunctie hebben. Een wijnbar, een tapasbar, enz. De “kiosk” zou op de dagen waar de markt niet aanwezig is, leven blazen in het midden van het plein en tijdens de markt gewoon gesloten blijven.

Ik ben vaak alleen overdag, thuis. Ik heb een zwakke gezondheid en ik mis het om met mensen te praten gedurende de soms lange dagen. Ik zou de politiek in kunnen gaan, maar ik ben te eerlijk dus hebben ze mij geweigerd ;-) Maar een ander idee is, omdat ikzelf zo creatief ben, om een tekenatelier of muziekatelier te starten. Ik weet, er zijn veel academies en kunstscholen. Maar vaak s avonds enkel en ook moet je een volledig jaarplan volgen. In diezelfde academies of scholen zou ik een aanbod willen van vrijblijvende, ik bedoel, je mag binnen en buitenlopen als je wilt zonder afspraak, modules. Samen teken en schilderen of muziek maken, jammings. Het leunt fel aan bij ergotherapie. In psychiatrische instellingen heb je vaak overdag tekentherapie en muziektherapie. Bijzonder leuk. Maar ik ben te gezond om daar aan deel te nemen om het zo te stellen. Ik mis het. Overdag. Vrijblijvend. Geen volledig jaarplan. Maar op namiddagen tussen 14u en 16u bijvoorbeeld. Als ik zin heb.

Maar in elke wijk een leefstraat waar parkeerplaatsen geschrapt worden en waar autoverkeer niet toegestaan is op woensdag namiddag en op zondag. Vervang de parkeerplaatsen door bomen en ander groen en banken. Leefstraten kunnen gebruikt worden door spelende kinderen, ouders die elkaar ontmoeten, senioren de een petanque bal werpen, tuinmeubilair ,ect. Verwijder de auto in leefstraten en laat daar leven toe

Ik denk eerlijk gezegd dat Openbaar Vervoer gratis dient te zijn en betaald moet worden met belastingen waarbij de grootste schouders de zwaarste lasten moeten dragen. Het persoonlijk vervoer voor minder mobiele mensen dient beter uitgebouwd te worden. Nu zijn er amper of geen chauffeurs, vaak vrijwilligers, voor mindervaliden. En dit ook voor vrije tijd activiteiten! Een taxi of Uber is bijzonder duur als men naar Leuven of Antwerpen wilt gaan zonder het openbaar vervoet te nemen als dat te vermoeiend of te moeilijk is. Zieken en oudere mensen zijn zo de pineut als ze geen netwerk hebben waarin iemand een wagen heeft en hen wilt brengen. Ik zie ook amper oudere mensen op de bussen en in de trams. In tegenstelling tot in Stockholm bijvoorbeeld waar veel ouderen nog de bus nemen. Omdat het daar kan. Er is daar plaats in de bus. De bus helt aan de zijkant tot op het trottoir waardoor deze mensen beter kunnen opstappen. De chauffeur start pas als iedereen zit. Belletjes overal.

Brusselse huizenblokken bevatten vaak collectieve garageboxen met platte daken in beton. Deze vaak desolate oppervlaktes zouden het gebrek aan ontmoetingsgroen kunnen opvangen indien we ze vrijgeven aan wijk collectieven die er volkstuintjes of rustparkjes op kunnen aanleggen. Wat ontstaat is een groenere stad met lokale plekken voor ontmoeting en samenwerking. Plaatselijk gekweekte groenten en planten kunnen een creatieve aanvulling zijn voor gezonde voeding. Kinderen en scholen krijgen de kans om ook in hun stadsbuurt hun groene vingers te kweken. De eigen speelplaat is immers vaak te klein of niet geschikt voor tuinieren. Op de illustratie in bijlage heb ik de daken die in aanmerking komen in mijn eigen buurt (Klein Zwitserland, Elsene) groen ingekleurd. Het potentieel is indrukwekkend!

Gemeentes als Molenbeek zijn al zwaar bedeeld, maar andere buurten, waar ook veel kansarmoede is, maar die niet in de gebruikelijke 'gemeentes' vallen, komen momenteel veel te weinig in aanmerking. Ik woon in Laken, dichtbij een pleintje dat veel potentieel heeft, het is groen, veel kinderen spelen er, er is kans tot ontmoeten... Maar dit wordt sinds jaren geteisterd door drugsdealers en hangjongeren, die overigens niet uit de buurt komen, maar zo wel ontsnappen aan de sociale controle. Dit zorgt ervoor dat ouders hun kinderen niet meer buiten laten spelen, er overlast is etc. Waarom niet meer open en aanwezig jeugdwerk op deze plaatsen? De infrastructuur is er, nu nog geëngageerde organisaties en jeugdwerkers.

Het handelsaanbod is in sommige wijken zo eenzijdig dat men verplicht is uit te wijken naar naburige gemeente om zijn gading te vinden. Zo bv treft men in een straal van amper 200 meter rond bockstael 80 handelszaken aan (vis, vlees, bakkkerij, kapper ….) waarvan geen enkel met OOK een Belgisch/Brussels aanbod. Tal van onze buren gaan dus inkopen doen in Jette.

Veel kleinere buurtparken hebben een groot onbenut potentieel. parken zijn niet altijd even goed onderhouden en de biodiversiteit in parken is vaak zeer pover. rond kleine buurtparken kunnen makkelijk wijkcomités opgestart worden die mee instaan voor het onderhoud en het opkrikken van de biodiversiteit in parken. Parken zouden plaatsen moeten zijn waar standaard aan buurtcompostering gedaan wordt en waar cursussen urban farming en dergelijke doorgaan. Maar ook de bredere openbare ruimte kan een goede ontmoetingsplaats zijn. Ik denk vooral aan voetpaden die beter ingezet worden. Waar buurtbewoners aangemoedigd worden om banken voor hun woning te zetten zodat ze er een praatje kunnen maken met buren en het aangemoedigd wordt om op en rond voetpaden samen met de buurt de straten aan te planten.