Ontmoeten

Hoe kunnen we elkaar meer ontmoeten in Brussel?

Meer zitbanken op brede stoepen helpt burgers gratis te gaan zitten en een praatje maken met anderen.

Op het feest van 11 juli een taptoe in de straten met fanfares/muziekkorpsen uit de vijf Vlaamse provincies.

De heraanleg van pleinen is enkel gericht op consumentisme en het organiseren van commerciële mega evenementen en dient niet zoals men het wil doen uitschijnen voor het welzijn van de bewoners. Daarom: meer bomen en meer gras i.p.v. piétonniers te plaveien met dure slecht geplaatste grauwe stenen die de piétons het gevoel geven door een toonzaal van graniet te wandelen. Munt, Flagey, Jourdan, Parvis, St-Géry, bakoven Brouckère en nu ook Beursplein (1 boom!): allen in hetzelfde grijze stenen bedje ziek. Voor park & plein met banken met rugleuning waar ook oude mensen zich kunnen verpozen moet de Brusselaar zich nog steeds verplaatsen naar de tijd van tiran-visionair Leopold II. Daarom: doe a.u.b. een grote inhaaloperatie en pas al die pleinen aan met meer groen en vooral bomen. Sloop afgedankte eigendommen en leg er parken aan. Wat zou het mooi geweest zijn als de parking 58 een park 20 was geworden met bomen, groen en kunst: een Kleine Zavel van de 21ste eeuw midden in de stad.

Jaarlijks organiseren we een intergenerationeel en multicultureel wijkfeest met een maximale participatie van de buurtbewoners. We zetten lokaal talent in de bloemetjes. Het evenement wordt gedragen door de tieners en jongeren rond La'J en D'Broej Centrum West. Andere partners worden uitgenodigd om hun steentje bij te dragen. Dit jaar hopen we 700 mensen te bereiken. Heb je interesse, contacteer één van onze jeugdhuizen en we bespreken graag met jullie wat mogelijk is of beter nog organiseer een wijkfeest in jouw buurt. Wij geven je graag onze ideeën en expertise door.

Dat is een verhaal van kennis en voeling met de stad, bruggen bouwen tussen de verschillende gemeenschapsinitiatieven en inspelen op de noden, wensen en mogelijkheden die de Brusselaars aangeven. Zo zijn er talrijke bewonersinitiatieven die daadwerkelijk veel gemeenschapsvorming te weeg brengen, ook initiatieven van bedrijven (vb. Brussels Beer Project, Growfunding…).

Laagdrempelige initiatieven die inspelen op de lokale ‘goestingen’. Vb. straatconcertjes, speelstraten, gedeelde tuinen, Tournevis initiatieven, mobiele bar/bakovens,…

Het handelsaanbod is in sommige wijken zo eenzijdig dat men verplicht is uit te wijken naar naburige gemeente om zijn gading te vinden. Zo bv treft men in een straal van amper 200 meter rond bockstael 80 handelszaken aan (vis, vlees, bakkkerij, kapper ….) waarvan geen enkel met OOK een Belgisch/Brussels aanbod. Tal van onze buren gaan dus inkopen doen in Jette.

Urbanisten horen de wegbereiders naar de toekomst te zijn. Niets daarvan te merken in Brussel, waar deze ontwerpers blijkbaar nog nooit over klimaatopwarming gehoord hebben. 40° op de hernieuwde bakoven Brouckère, geen probleem: er staan 6 boompjes in een hoekje verstopt. De heraanleg van pleinen is enkel gericht op consumentisme en het organiseren van commerciële mega evenementen en dient niet zoals men het wil doen uitschijnen voor het welzijn van de bewoners. Daarom: meer bomen en meer gras i.p.v. piétonniers te plaveien met dure slecht geplaatste grauwe stenen die de piétons het gevoel geven door een toonzaal van graniet te wandelen. Munt, Flagey, Jourdan, Parvis, St-Géry, Brouckère en nu ook Beursplein (1 boom!): allen in hetzelfde grijze stenen bedje ziek. Voor park & plein met banken met rugleuning waar ook oude mensen zich kunnen verpozen moet de Brusselaar zich nog steeds verplaatsen naar de tijd van tiran-visionair Leopold II. Daarom: doe a.u.b. een grote inhaaloperatie en p

Veel kleinere buurtparken hebben een groot onbenut potentieel. parken zijn niet altijd even goed onderhouden en de biodiversiteit in parken is vaak zeer pover. rond kleine buurtparken kunnen makkelijk wijkcomités opgestart worden die mee instaan voor het onderhoud en het opkrikken van de biodiversiteit in parken. Parken zouden plaatsen moeten zijn waar standaard aan buurtcompostering gedaan wordt en waar cursussen urban farming en dergelijke doorgaan. Maar ook de bredere openbare ruimte kan een goede ontmoetingsplaats zijn. Ik denk vooral aan voetpaden die beter ingezet worden. Waar buurtbewoners aangemoedigd worden om banken voor hun woning te zetten zodat ze er een praatje kunnen maken met buren en het aangemoedigd wordt om op en rond voetpaden samen met de buurt de straten aan te planten.

Maar in elke wijk een leefstraat waar parkeerplaatsen geschrapt worden en waar autoverkeer niet toegestaan is op woensdag namiddag en op zondag. Vervang de parkeerplaatsen door bomen en ander groen en banken. Leefstraten kunnen gebruikt worden door spelende kinderen, ouders die elkaar ontmoeten, senioren de een petanque bal werpen, tuinmeubilair ,ect. Verwijder de auto in leefstraten en laat daar leven toe

Respect moet je verdienen, zeker in Brussel. De autochtone Vlaming is notoir onbeholpen in de sociale omgang. Als eerste groeten - in het Nederlands - , zich voorstellen, eventueel een hand reiken: hoeveel Vlamingen doen dit spontaan bij een ontmoeting ? Het gebeurt zelfs niet dikwijls tussen Vlamingen onderling die mekaar de eerste maal ontmoeten . We zeggen graag dat we de underdog zijn alhoewel dat allang niet meer het geval is. Hier is echt behoefte aan een culturele breuk met het verleden. Zeker in Brussel waar we “onzichtbaar” zijn. Werk hieraan via het VGC en het Nederlandstalig onderwijs in Brussel. Hoogdringend.

Creëer een interlevensbeschouwelijke ontmoetingsruimte op een centrale plek in de stad. De ontmoetingsruimte is een publieke plaats, open voor iedereen: toevallige passanten en bewuste bezoekers. In de ruimte kan je je eigen levensbeschouwing verrijken, verdiepen, maar ook uitwisselen met anderen. Op de plek is er continu iets te beleven dat ontmoeting stimuleert: via kunst, boeken, eten, contacten.. Daarnaast worden er ook gerichte activiteiten georganiseerd (dialoogtafels...).

Meer ontmoetingen tussen mensen die een andere dan de Belgische achtergrond hebben, ongeacht waar hun roots liggen, godsdienst of andere gewoonten. Is de enige manier om elkaar beter te begrijpen of leren te begrijpen. Nu zit en leeft iedereen op zijn eigen eiland. Indien dat blijft voortduren krijgt men "getto vorming" zoals in de stad waar ik vandaan kom. Bij mij is iedereen gelijk, we zijn allemaal mensen. Ik las hier een idee om het roken te verbieden op een terras ? Op sommige plaatsen vergeet men het roet, stikstof en andere schadelijke stoffen van het verkeer die dat uitstoot die voorbij het terras rijdt. Maar een sigaret roken zou niet meer mogen ? Ik vind het meer storend dat er 10 zitten te telefoneren met hun gsm op terras. Dat men zelfs geen deftig gesprek niet meer kan voeren door een kakofonie van gesprekken die anderen voeren.

The idea would be to create a public non-denomenational holy place open to all religions and belonging to none. It would be a spiritual space for private prayer, meditation, and silence for individuals of all faiths. an example is the Rothko Chapel in Houston,Texas: https://en.wikipedia.org/wiki/Rothko_Chapel It is a chapel built for no specific religion but sanctified by all. It is also a place for "international cultural, religious, and philosophical exchanges".

Het De Broeckère plein werd onlangs gerenoveerd... en volbekleed met steen. Dit geld ook voor het pleintje voor de Beurs. Grijs, saai, hard, zonder zelfs één boompje. Nochtans zijn de baten van groen en natuur ondertussen welbekend in steden. Het maakt ze aantrekkelijker, creëert ontmoetingsruimtes, brengt zuurstof in de stad, dempt de warmte, voorziet schaduwplekken in tijden van hitte en vangt water op in tijden van wateroverlast. Vergroening is nodig op onze verharde Brusselse pleinten en avenues. Het maakt de stad mooier en klimaatrobuust. Als we dan toch gaan ingrijpen in de publieke ruimte, laten we op zijn minst een paar bomen planten, toch?

Waar ik al een tijdje mee in mijn hoofd zit, een bar/café waar verschillende activiteiten aangeboden worden: Café: Je kan er gewoon een kopje koffie, thee of iets anders komen drinken. Verhaalbar: Er worden verhalen voorgelezen voor kinderen (en volwassenen) op verschillende voorleesmomenten. Spelavonden: Groepjes komen samen om een gezelschapsspel (of meerdere) te spelen. Filmavonden: 1 keer per week wordt een film geprojecteerd op groot scherm met erna een bespreking. Omnitheek: Gezelschapsspellen, boeken en speelgoed kunnen ter plaatse gebruikt worden of worden uitgeleend. (of gekocht) De activiteiten zouden in de eerste plaats in het Nederlands zijn, een deel van mijn frustratie in Brussel is het gebrek aan goed Nederlands(-talig materiaal). Wat ik hier als positief in zie: Spelend leren, Nederlands oefenen, eenzaamheid bestrijden, bevordert de sociale cohesie. Drukke ouders kunnen hun kinderen een tijdje kwijt. Culturele input. Kansarme gezinnen hebben toegang tot materiaal.

Ondanks sociale media, wordt er weinig gesproken. Er wordt weinig gepraat en nog minder geluisterd. En nu met Corona zullen veel mensen geisoleerd geraken. Een telefoonlijn waar je gratis naar kan bellen om je verhaal te doen. Ik weet 106 Tele-Onthaal bestaat, maar het hoeft niet zozeer om moeilijkheden te bespreken gaan. Maar gewoon, een praatje. Daarentegen, de luisteraar mag een opleiding genoten hebben om actief te luisteren. Een training? Alhoewel sommigen van nature of door hun opvoeding die gave hebben. Maar twintig jaar geleden hoorde ik zoveel spreken over psychologen die niet aan de bak geraakten of jonge dokters met lege wachtzalen? Loop ik achter? Is dat nu anders? Misschien zit daar talent bij? Tegen betaling mag dat ook zijn vind ik, vanuit de overheid of door de babbelaar. Want een luisterend oor is luxe vandaag de dag. Een goed gesprek is zeldzaam. Alle psychiaters zijn benomen. Misschien best ook de numerus clausus afschaffen voor de aspirant dokters en psychologen.

Meer veilige en propere speelmogelijkheden en ontmoetingsplekken voor ouders en kinderen in Kuregem (speeltuinen, parken ...) Jenthe W.

Faciliteren van ontmoeting (‘lotgenotencontact’) tussen ouders met kinderen met een beperking, over de grenzen van afkomst heen. Door de ontmoeting kunnen lotgenoten elkaar versterken en daarna ook andere ouders inspireren.

Online platform / App waar mensen die graag iets willen doen om de daklozen te helpen een bank of logeerbed, maaltijd of warme douche voor één of enkele nachten kunnen aanbieden. Op die manier kunnen we meer in contact treden met mensen in deze situatie en zou er een wederzijdse boeiende uitwisseling ontstaan. Ook zou het voor beide partijen het leefcomfort te verhogen, de dakloze zal aan zijn kant een betere lichamelijke verzorging hebben en minder gauw ziek worden en de gastheer/-vrouw voelt zich opgelucht om iets te kunnen betekenen in een probleem dat zich met de dag verergert. Praktisch gezien zijn er veel drempels, maar met de betrokkenheid van de juiste instanties zouden deze niet onoverkoombaar zijn.

Op school en binnen de jeugdwerkingen moet er heel sterk ingezet worden op het leren samen leven en samen doen. Ieder heeft zijn waardenkader, waarvoor begrip. Er moet echter wel een kader zijn dat voor iedereen geldt.

Banken in de stad zijn plekken voor informele, ongedwongen, kleine ontmoetingen, ze geven kansen tot lichte bindingen, maar kunnen evenzeer broedplaatsen van gemeenschappen zijn. Er staan veel te weinig banken in Brussel en de meeste banken zijn saai en stimuleren geen oogcontact of gesprek. Ik dacht aan een wedstrijd waarin scholen, kunstacademies, kunstenaars, maar evenzeer creatieve burgers, ontwerpen voor "ontmoetingsbanken" kunnen insturen, die door een jury beoordeeld worden. De knapste en vooral meest ontmoetings-bevorderende banken worden geproduceerd door beroepsopleidingen lassen, houtbewerking, ... in samenwerking met de ontwerper van de bank. De banken worden verspreid over Brussel op strategische plaatsen, in publieke ruimten, maar misschien ook daar waar publieke ruimten overgaan naar private ruimte, op verborgen plekjes in buurten. Er kan zelfs een wandelroute ontworpen worden langs de ontmoetingsbanken, opdat "bang voor elkaar", "bank voor elkaar" wordt.

In leegstaande gebouwen van de stad zoals loodsen of fabrieksgebouwen elkaar ontmoeten en creëren. De gebouwen ombouwen tot een plek waar kleinen ateliers aanwezig kunnen zijn voor beginnende ondernemers (pop-up stores etc). Kleine start-up bedrijfjes waar aan up-cycling kan gedaan worden, een koffiebar, een broodjesbar, eigengemaakte kleding, een boer met kleine tuin en dieren … in een aangename ruimte waar ook plaats is om elkaar te ontmoeten.

Eén dag per jaar vieren buren samen feest in hun straat. Zo kunnen mensen hun buren beter leren kennen. Voor deze dag wordt Brussel een tweede keer per jaar autovrij gemaakt zodat er plaats is op straat om te feesten.